Fototoek

Let op: anticiperend op de 'EU vs Disinformation campaign' van de 'European External Action Service East Stratcom Task Force' en vanwege invoering van onder meer de Duitse 'Netzwerkdurchsetzungsgesetz' heeft de redactie van deze website besloten per 1 februari 2018 op alle politiek gevoelige items preventief 'SelfCensuur'* toe te passen.


Amnesty International over 'Vrijheid van Meningsuiting':
"Het recht op vrijheid van meningsuiting wordt in het VN-verdrag (BuPo) beschreven als de vrijheid om inlichtingen en denkbeelden van welke aard ook te vergaren, te ontvangen en door te geven, ongeacht grenzen en ongeacht de vorm."

Nederland Polderland 17 nov 2017 (laatst bijgewerkt op 05 okt 2022):

Even paar actuele updates ter inleiding:

'Kan 'stikstofman' Remkes de gemoederen sussen? Vandaag verschijnt advies' Bron: NOS 05 okt 2022
"Zijn opdracht: de verhitte gemoederen in de stikstofdiscussie tot bedaren brengen."
"Remkes' missie zal zijn geslaagd als iedereen ook na het verschijnen van zijn adviezen nog met elkaar om tafel wil. Maar eerst buigt het kabinet zich over zijn rapport, waarna het later deze maand met een inhoudelijke reactie komt. Ook is het de bedoeling dat de langverwachte 'perspectiefbrief', die de agrarische sector meer vertrouwen in de toekomst moet bieden, op korte termijn verschijnt."

Laten we in deze context ook nog even luisteren naar een echte deskundige : Han Olff, hoogleraar Ecologie aan de Rijksuniversiteit Groningen en een van de 36 wetenschappers die onlangs in een open brief stelde dat meer wetenschappelijk onderzoek rond stikstof niet nodig is.
'Nieuw stikstofkaartje zal geen verschil maken, nog steeds moet de uitstoot rond natuurgebieden flink minder' Bron: De Volkskrant van 05 okt 2022
"Dit gaat om landelijke verantwoordelijkheden, het natuurbeleid is Europees afgestemd. Het zou niet goed zijn wanneer verschillende provincies daar een heel eigen invulling aan gaan geven. Onze grote natuurgebieden houden zich niet aan provinciegrenzen."
Hier nog even die 'open brief'. '36 wetenschappers trekken aan de bel: 'Pak door in stikstofcrisis' Bron NOS 22 aug 2022

Het zal de natuur een rotzorg zijn of wij wel of niet, langzaam of snel, iets doen aan de problemen waar we mee geconfronteerd worden. Het zal de natuur een rotzorg zijn of wij de verhitte gemoederen een beetje tot bedaren kunnen brengen.
Stikstofprobleem oplossen is toch iets anders dan gemoederen sussen. Een lekke band ga je ook niet polderen: die ga je plakken. Of niet natuurlijk.

"Het poldermodel is de naam die gegeven wordt aan het Nederlandse consensusmodel waarin werkgevers, vakbonden en overheid met elkaar aan tafel gaan zitten om te onderhandelen over arbeidsvoorwaarden en lonen"...
"Het consensusmodel bestaat echter al langer. Het gaat terug tot de middeleeuwen. Toen moesten boeren, edelen, stedelingen en overige burgers samenwerken om dijken te bouwen en zo droge voeten te houden. Dit was alleen mogelijk door, ongeacht afkomst of stand, samen te werken. Als het ware met terugwerkende kracht wordt ook daarvoor thans de aanduiding poldermodel gehanteerd, alsook het werkwoord polderen voor compromissen sluiten en samenwerken." Bron: Wikipedia over het Poldermodel.

Compromissen sluiten en samenwerken is dus waar het in de kern om gaat in dit model.

Ons 'Poldermodel' laat zien dat het werken met regeerakkoorden weinig of niets te maken heeft met het democratisch onderhandelen en compromissen sluiten namens een meerderheid van de bevolking. Er worden deals gesloten en zaken uitgeruild waarvoor geen meerderheid, opnieuw zonder afspraken vooraf, te vinden is. Noch onder de Kamerleden, noch onder de bevolking.
Dat lijkt ook een van de hoofdargumenten van een Mark Rutte om tegen referenda te zijn en de voorkeur uit te spreken voor de 'representatieve vertegenwoordiging'. Ben ik zelf ook wel voor, maar dan is wel de randvoorwaarde dat die volksvertegenwoordigers ook werkelijk hun volk vertegenwoordigen. Wanneer dat niet meer gebeurt liggen kritische kreten als de 'Kartelpartijen' voor het inkoppen.

'Nu wetenschappelijk bewezen: verkiezingsbeloften verdampen tijdens kabinetsformatie' Bron: De Volkskrant 09 okt 2018
"Het vermoeden van veel kiezers is nu ook wetenschappelijk bewezen: verkiezingsbeloften verdampen als sneeuw voor de zon tijdens coalitiebesprekingen. Econoom Wimar Bolhuis schrijft dat in zijn promotieonderzoek."
"De conclusies laten aan duidelijkheid niets te wensen over: van de gouden bergen die de burger in verkiezingstijd steevast worden beloofd, blijft na de stembusgang weinig over. Wanneer een aantal partijen om tafel gaat zitten om een regeerakkoord te smeden, krijgen andere belangen plots een prominentere rol – die van het bedrijfsleven bijvoorbeeld."
"Op die belastingen inzoomend, constateert hij dat werkenden steevast aan het kortste eind trekken."
Dat was helaas al langer ook mijn bezorgde vermoeden en de reden waarom ik, met een beetje pijn in de buik, vervolgens op 17 nov 2017 begon aan dit item 'Nederland Polderland'.

Het uitruilen van programmawensen waar geen meerderheid binnen de Tweede Kamer noch bij de Nederlandse bevolking voor bestaat kan op deze manier dus gerealiseerd worden. Met democratie heeft dit weinig of niets meer te maken. Het is puur kiezersbedrog.

In dit licht is het ook wel interessant om nog eens te kijken naar het thema 'Verkiezingsprogramma's' en de betekenis daarvan. Als het zo is dat wij pas na verkiezingen gaan onderhandelen met mogelijke coalitiepartners en dat volgens het Poldermodel doen, dan is een ding zeker. Partijen kunnen alles in hun programma zetten en er de dag na de verkiezingen op terugkomen. Dit allemaal vanwege het 'Polderen'. Het houdt dus in dat een 'Kieswijzer' of 'Stemwijzer' op grond van het vergelijken van programma's volstrekt zinloos is. Vandaar dat ik daar ook mee gestopt ben.
Het enige zinvolle stemadvies is om te kijken hoe partijen en politici zich in de voorliggende periode gedragen hebben.

Het huidige politieke stelsel van Nederland kan eigenlijk het best gekenschetst worden als een Meerpartijendictatuur van, op dit moment, VVD, CDA, D66, CU, gedoogd door SGP, die daarmee dus medeverantwoordelijk is.

Nog even terug naar de huidige coalitie van VVD, CDA D66 en de CU. Opvallend is dat van drie van de vier regeringspartijen de lijsttrekker geen ministerpost heeft aanvaard, maar dat deze als fractieleider de Tweede Kamer in is gegaan: Sybrand Buma (CDA), Alexander Pechtold (D66) en Gert-Jan Segers (CU). Mark Rutte werd Minister President en voor de VVD nam Klaas Dijkhoff deze taak op zich. Halbe Zijlstra werd minister van Buitenlandse Zaken. Menigeen suggereert dat een en ander zo is overeengekomen tussen de vier coalitiegenoten teneinde de fractiediscipline binnen de Kamer te kunnen waarborgen. Bij een enkele 'dissident' zou het kabinet immers kunnen vallen.

Als we het dan toch over partijdiscipline hebben dan moet ik toch ook direct denken aan mensen als Ybeltje Berckmoes (VVD), Sharon Gesthuizen (SP) en recentelijk Roelf van Laar (PvdA), die hun politieke kamerervaringen op papier zetten:
"Het boek van Van Laar past in wat inmiddels een bescheiden trend mag heten: Kamerlid klapt uit de school na verlaten fractie. Sharon Gesthuizen doet in 'Schoonheid Macht Liefde' een boekje open over de partijcultuur bij de SP, Ybeltje Berckmoes beschrijft in 'Voorlichting loopt met u mee tot het ravijn' de rol van de afdeling voorlichting bij de VVD. Een constante: de partijleiding moet het ontgelden; bij Gesthuizen is dat Jan Marijnissen, bij Berckmoes komt Halbe Zijlstra er slecht vanaf." Bronnen: De Volkskrant van 01 sept 2017: Sharon Gesthuizen (SP), 25 spetember: Ybeltje Berckmoes (VVD) en 17 nov 2017: Roelof van Laar (PvdA).
Bij D66 zou het al niet veel anders zijn betoogt Spindoctor Arthur van Amerongen: ‘En nou opdonderen, dictator Pechtold’. Bron: HP 9 mrt 2018
"Je komt niet weg met een smadelijk zetelverlies, als gevolg van keiharde kadaverdiscipline en een ziekelijk 'Narcisme'."

Nederland Polderland doet mij vaak denken aan het ouder-kind toernooi dat ik ooit speelde op onze tennisclub. Het was een toernooitje op tijd. Vlak voordat de bel ging scoorde mijn dochter het beslissende punt. Vraagt de moeder van het jongetje aan de overkant van het net: "zullen we aan de wedstrijdleiding een gelijkspel doorgeven?" Geef ik als antwoord: "of zullen we gewoon de uitslag doorgeven?" We deden toch maar het laatste. Komt dat jongetje de volgende dag op school met een beker die hij had 'gewonnen'. Iedereen olv. juf zingen voor de 'Kampioen'. Blijkt later dat de beker toebehoorde aan zijn vader die hem gewonnen had met Fjierlefjeppen of zoiets....
Vanaf die dag had ik door wat 'Polderen' betekent.

En een ander mooi voorbeeld van Nederland Polderland is dit verhaal over de Shared Space: 'Krijgen onze kinderen wel de juiste verkeersles?' Bron: RTV Noord 04 mei 2019
"Als je een specifieke situatie Shared Space situatie hebt die je aan de kinderen voor kunt leggen, dan zal de lesmethode best werken. Maar je kunt Shared Space niet in zijn algemeenheid meenemen in de verkeerseducatielijn. Want stel dat je net een les hebt gehad over wat verkeersregels betekenen, waar je moet oversteken enzovoorts. En vervolgens ga je puur theoretisch in op dat je bij Shared Space wel overal mag oversteken, maar dat je wel goed moet blijven opletten. Dat druist in tegen alles wat de kinderen net hebben geleerd. Het risico bestaat dat ze dán de verkeersregels zelf ook niet meer zo nauw nemen."
Conclusie: met Shared Space leren we onze kinderen keurig hoe 'Nederland Polderland' en onze 'Participatiemaatschappij' in elkaar steken. Je brengt iedereen in verwarring, je handhaaft niet meer en legt de verantwoordelijkheid bij de burger, in dit geval het kind. Vervolgens kom je met ongevallenstatistieken en kostenplaatjes en dan betoog je als overheid dat je succesvol beleid voert.
Het Shared Space beleid heeft vooral één duidelijk resultaat opgeleverd: het recht van de sterkste is in de plaats gekomen van gelijke spelregels en goede scheidsrechters voor iedereen. Typisch geval van het doorgeslagen liberalisme dus.
De kinderen en andere kwetsbare groepen mogen de rekening betalen van dit onzalige beleid.

Nog een derde voorbeeld, uit het recente en 'verre' verleden.
Ooit verwende ik de kinderen en hun vriendjes en vriendinnetjes wel tijdens de lunch met een blikje knakworstjes. Dat leverde dan wel vaak een irritant verdeelprobleem op. Hoe doe je dat eerlijk met zijn drieën of vieren als er tien worstjes in het blikje zitten?
Dus toog ik op een dag richting supermarkt en legde de filiaalchef mijn 'probleem' voor. "Als jullie nu zorgen dat er twaalf worstjes in een blikje zitten, dan is mijn probleem opgelost". Nou, dat zou hij bespreken met de baas, maar zelfs logistiek leek het hem een 'lastig' probleem.
Nooit meer iets van gehoord en nooit meer naar gevraagd natuurlijk en dan wordt het begin 2021 en word ik gebeld. "Papa, raad eens: weet je nog van die worstjes? Raad eens hoeveel daar nu inzitten?". "Nou, eindelijk mijn zin: twaalf dus?" "Nee, maar je zat in de buurt: elf!"
Ik had het kunnen weten, het is balanceren bij het nemen van zulke lastige beslissingen in Nederland Polderland. Van tien naar twaalf, dat is wel erg revolutionair. "Kom we denken er nog een paar decennia over na en dan, ja dan vinden we het gouden compromis: elf!."
En de ouders van nu mogen ze gaan verdelen, met twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen of tien kindertjes. Tot ze de elfde hebben gevonden en een tweede blikje. Want anders wordt het wel erg karig.

Polderen kun je wellicht vergelijken met sudderen in de keuken. Je kookt niet, je bakt niet, braadt niet, grillt niet, je serveert de zaken niet vers of rauw, maar je laat de door elkaar gehusselde boel een beetje sudderen op een laag pitje.
En dan maar hopen dat de meerderheid aan tafel tevreden is.

In 'Het Gekleurde Plastic Polder Rietje' en in 'Nederland Gedoogland' wordt ook nog wat specifieker ingegaan op het 'Polderen' en 'Gedogen' en wat hieraan historisch ten grondslag ligt.

Bijsluiter:

Met een * aangeduide citaten behoren tot de grotere groep der Parodialen. Ze worden vooral veel gebruikt in de vierdelijns zorg. Parodialen worden specifiek ingezet bij klachten van verhoogd ego. De werkzame stof bestaat meestal uit Parodie of Satire, maar soms bevat het medicijn ook Ironie, Spot, Humor of aanverwante stoffen. Bijwerkingen zijn niet bekend. Het middel moet wel met terughoudendheid worden toegepast bij mensen met een chronisch tekort aan 'Selfspot'. Humor kan bij deze groep patiënten soms dodelijk zijn. In mildere vorm zijn effecten waargenomen van allergie en irritatie.  Deze verschijnselen verdwijnen meestal binnen een paar minuten. Wanneer de reactie heftiger is en langer aanhoudt is het raadzaam contact op te nemen met de huisarts. Neem altijd de betreffende Parodial mee, zodat uw arts weet welke stof van toepassing is.

: zoiets als 'Geprüfte Sicherheit', voor de persvrijheid? Zie ook Sheila Sitalsing op 30 aug 2017