12-09-2018
Foto: Ivan en Marcella Dekkers
Hier een paar TOEK-Talks van ervaringen op en rondom de tennisbaan, die me de moeite waard leken nog eens op papier te zetten:
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 31-07-2023
Aflevering 25: 'Vaarwel Tennis?'
Aanleiding?
'Tennis door Padel in de knel?' Column Ronald van der Horst op Tennis Passie 22 aug 2022
"De KNLTB kenmerkt zich vooral door korte termijn politiek."
"Een tennisbond zou zich vooral moeten richten op het tennis."
"De KNLTB zou moeten kiezen voor het tennis als ze in de toekomst niet afhankelijk willen zijn van toevalige individuele hoogvliegers."
Wie zich ooit een beetje in het Neoliberalisme (Bron: De Volkskrant van 2 jun 2022 of hier in Trouw van 9 jul 2022) verdiept heeft, kon het wel zien aankomen, maar nu lijkt het toch echt zover te zijn: 'Racket Centrum Meppel zegt tennis vaarwel en is nu grootste padelhal van Nederland' Bron: RTV Drenthe 25 jul 2023
"Dat is triest voor de tennissers, maar uiteindelijk moet je als centrum blijven overleven", zegt Arjen Bijsterbosch, eigenaar van het Racket Centrum.
"We zijn bezig met een oplossing", zegt Walther de Hart, voorzitter van MLTC. "Ik ben in gesprek met de andere tennisvereniging in Meppel, Tivoli. Die heeft all-weatherbanen waar we misschien in de winter gebruik van kunnen maken. Goed aankleden en gewoon buiten aan de slag, Zoals het vroeger altijd was."
In het verleden ging je als club(bestuur) op zoek naar een hal om met je leden te kunnen tennissen. De hal was er dan voor ons, voor jullie.
In 2023 zoekt een haleigenaar huurders, die passen in zijn Verdienmodel. Als dat tennissers zijn, vooruit het zij zo, als anderen meer opleveren dan is dat "triest voor die tennissers". Einde verhaal.
'Kapitalisme In Een Notendop'?
Tennis in de uitverkoop?
Vaarwel tennis?
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 28-12-2022
Aflevering 24: 'Sterker Worden'
Sportpsycholoog: 'Uitspraken Leerdam over gewicht helpen taboe doorbreken' Bron: NOS 28 dec 2022
"Ik ben gewoon zwaarder geworden en sterker geworden."
Het omgekeerde geldt uiteraard niet, hoe zwaarder hoe beter, maar mooi en dapper van Leerdam dat ze zich zo heeft geuit over dit onderwerp.
Aanvullend kwam dit nog voorbij:
'Leerdam laat met succes de teugels vieren: sprinttitel met opnieuw een baanrecord' Bron: De Volkskrant 28 dec 2022
"Op de eerste dag van het NK vertelde Leerdam nog nahijgend van de 1.000 meter aan de NOS dat ze minder mager is dan voorgaande jaren. Dat ze ‘extra vet als kracht’ gebruikt. Een paar minuten later, als ze onder de ijsbaan de schrijvende pers te woord staat, nuanceert ze dat. Ze dankt haar goede tijden en sterke rijden niet aan extra gewicht. Zo werkt het niet en zoveel zwaarder is ze helemaal niet. 'Het gaat erom dat ik minder streng ben voor mezelf.'"
Dat lijkt wel het belangrijkste punt, waar iemand als Kiki Bertens ook nog wel eens aan terug zal denken. En wie weet Raemon Sluiter ook?
Zie ook: 'De Reis Van De Held(in)'
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 22-12-2022
Aflevering 23: 'De Grens Over'
Raemon Sluiter en Fatima Moreira de Melo: ‘Ben ik de grens over gegaan? Ik denk het wel’ Bron: AD 21 dec 2022
"Soms is grensoverschrijdend gedrag in de topsport helder: zwaar over de schreef. Maar vaak is het ook een gevoelskwestie. Een gesprek met Raemon Sluiter en Fatima Moreira de Melo om op zoek te gaan naar de grens."
"De definitie grensoverschrijdend is nog niet duidelijk gevormd", stelt het tweetal.
"Het gevaar schuilt erin dat de buitenwereld gaat opleggen wat wel en niet kan binnen een bepaalde tak van sport. Topsport heeft eigen normen en waarden", stelt Moreira de Melo.
Opmerkelijk als de dader van (wan)gedrag de eigen normen (en wetten?) wil gaan bepalen. Lijkt toch wel erg veel op preventieve verdediging en zelfs goedpraterij, maar het is natuurlijk niet aan daders om een oordeel te vellen over eigen grensoverschrijdend gedrag, maar aan het slachtoffer of de wetgever.
Of moet je dit soort gewetensvragen overlaten aan een willekeurige columnist, die stelt: "De waarachtigheid van die excuses werd gevoeld door veel nazaten van tot slaaf gemaakte mensen. Daarmee zou een belangrijke stap zijn gezet naar heling van ons pijnlijke verleden. Ware het niet dat er een storende toon blijft rondzingen. Gebracht met een stelligheid alsof het een natuurwet betreft, zijn er mensen die claimen dat excuses geen betekenis hebben als ze niet ook worden aanvaard." Bron: 'Column Marcia Luyten' in De Volkskrant van 21 dec 2022.
Het gaat bij haar dus wel om een volstrekt andere context waarbinnen het gezegd wordt, maar puur aangaande de algemene gewetensvraag: wie bepaalt wanneer excuses afdoende zijn, maakt dat toch eigenlijk weinig uit?
Het is toch noch aan een columnist van De Volkskrant, noch aan de dader, zou je denken om hierover te mogen oordelen?
Sluiter heeft overigens helemaal geen excuses aangeboden en stelt zichzelf zelfs de vraag in hoeverre hij eigenlijk wel of niet grenzen is over gegaan. Daarover gaat het interview ook. Dat is nog een volledige stap verwijderd van mogelijke excuses.
"De vraag is: hoe moet je iemand raken als alle zachte en rustige manieren niet meer werken?", stelt Sluiter. Inderdaad een goeie vraag. Het antwoord laat zich in dit geval raden.
Vanwaar deze publiciteitsactie? Hangt er iets in de lucht voor Sluiter waar hij zich tegen wil indekken? Voelt Sluiter nattigheid? Zo komt het hier wel over.
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 15-09-2022
Aflevering 22: 'De Magische Touch'
15 sep 2022:
'De magische touch van Federer zal nog decennia school maken in de tennissport' Bron: Mark van Driel in De Volkskrant van 15 sep 2022
"Roger Federer stopt met tennissen. Puur cijfermatig zijn andere spelers de 41-jarige Zwitser voorbijgestreefd. Maar de beste aller tijden? Dat blijft de achtvoudig Wimbledonwinnaar. De schoonheid van zijn tennisspel is de sleutel tot zijn plaats in de sportgeschiedenis."
Nou, als we wat terug gaan in de tijd dan is er zeker nog wel iemand in de tenniswereld die deze eretitel toekomt: Trudy Groenman. Bron: Delpher
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 15-05-2022
Aflevering 21: 'Jeugdzonde'
'Derksen misbruikte in z'n jonge jaren bewusteloze vrouw, Talpa wil gesprek' Bron: NOS 27 apr 2022
"Een jeugdzonde", noemt Johan Derksen wat hij beweert op 24-jarige leeftijd te hebben gepleegd. "Als ik eraan terugdenk, je schaamt je kapot. Het is een heel smerig verhaal, maar dat soort dingen gebeurden."
Inderdaad, dat soort dingen gebeurden en waarschijnlijk gebeuren ze nog steeds. Maar dat dat soort dingen gebeur(d)en maakt het nog niet normaal, ook niet in de tijdgeest. Hetzelfde geldt voor racisme: wie iemand met een andere huidskleur discrimineerde kan wel aankomen met het verhaal dat het vroeger 'gewoon' was, maar daarmee wis je niet je geweten uit, dat natuurlijk precies weet waar je over de grens ging, ethisch of juridisch.
In ons mooie tenniswereldje speelden dit soort zaken uiteraard ook. Zo verbaasde ik me destijds over het bestaan van een Herenteam bij de GSTC genaamd 'De Natte Doos'. Het team blijkt ook vandaag nog te bestaan, het wordt zelfs met enige trots vermeld op de site van GSTC, hoe triest wil je het hebben?
Sommige studentjes, de meesten deugen natuurlijk zou Rutger Bregman zeggen, vonden het maar wat mooi om deel uit te maken van dit ransbakkig genaamde team. Het gaat dan nog niet eens om hun daden, maar al in een veel eerder stadium om het gebrek aan respect voor je medemens, dat je alleen al door de naamgeving uitstraalt.
"Ach, was maar een grapje, jongens onder elkaar", kun je reageren, wanneer dit soort types verder de fout ingaan. Voor hen is dat waarschijnlijk ook zo en dat is nu juist het trieste. Het doet er niet toe wat daders van zichzelf vinden, het gaat natuurlijk om de slachtoffers van grensoverschrijdend gedrag.
Bij mijn 'eigen' club van destijds, de GLTB, bestond een soortgelijke voortzetting van dit team, nu onder de naam DKP ('De Kale Poes'). Het team haalde in 2009 zelfs GeenStijl met hun gedrag. Kritiek was er ook toen al van vrouwen, lees hier maar. Niks 'Tijdgeest' dus of 'Jeugdzonde', ze wisten precies waar ze ransbakkig mee bezig waren.
Het past kennelijk in een 'traditie' van clubjes van 'Vieze Mannetjes', die onder dit soort namen ook in 2022 hun vunzige en ransbakkige inzichten en daden mogen uitventen.
"Talpa wil in gesprek" is de dooddoener, "we zijn enorm geschrokken." Het lijkt politiek Den Haag van 2022 wel.
Hoe lang accepteren wij nog dat vieze mannetjes dit soort gedrag vertonen en er nog mee wegkomen ook?
Wat mij betreft zou een boycot van/door het 'Holland International Blues Festival' in Grolloo een beginnetje kunnen zijn.
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 11-02-2022
Aflevering 20: 'Het geheim van Nils'
Grappig hoe 'Het geheim van Rafa' me bracht tot dat van Nils van der Poel en zijn overwinning op de 10 km tijdens de Olympische Spelen 2022.
Hoewel ik al decennia het schaatsen met enige regelmaat volg en ooit nog eens Kees Verkerk aan het werk zag op de 10km tijdens het WK Allround 1969 in Deventer, had ik nog nooit zo tegen het schaatsen aangekeken als voor en tijdens de ritten van Nils van der Poel bij deze Spelen.
Wat bleek? Al eeuwenlang heeft men het binnen het Nederlandse schaatsen over opwarmen, in je ritme komen, vlakke rondetijden, versnellen en een eindsprint(je). Altijd maar die 'belangrijke tussenronde', waarop de wedstrijd kantelt. Ik ging er altijd voledig in mee. Tot vandaag.
Erik van Lakerveld legde het in De Volkskrant van 10 feb nog eens uit:
De kunst van...de 10 kilometer 'Als een 10 kilometer goed gaat, dan komt de versnelling vanzelf'
'De 10 kilometer (vrijdag 11 februari, eerste rit 09.00 uur) draait niet om kracht of snelheid. Het gaat vooral om energiebesparing. En om het vinden van het juiste gevoel'.
Ik las de ondertitel en gaf er, zo zou blijken, de compleet verkeerde uitleg aan. Ik las het als energiebesparen door zo vlak en zuinig mogelijk te rijden, maar dat was het volgens Van Lakerveld dus juist niet. Ook Patrick Roest onderschreef de inzichten van Van Lakerveld: rustig starten, een beetje in je ritme komen, wat energie overhouden en dan waar mogelijk op het eind nog wat versnellen.
Zo hoorde ik het overigens al een halve eeuw en ik wist niet beter dan dat het zo hoort. Rijders, trainers en journalisten wisten het al die tijd beter dan ik. En beter vooral dan Nils van der Poel.
Bij Patrick Roest kwam ik erachter dat deze aanpak voor hem inderdaad het beste lijkt. Doet hij het anders, dan blaast hij zichzelf op, zo luidt de analyse. Dat lijkt te kloppen, want zoals de NOS-commentatoren vaststelden stort een Nederlandse schaatser, wanneer hij zich zo heeft gegeven, op de finishlijn in. Hij roept dan dat er niet meer in zat en iedereen knikt vol begrip: hij heeft echt alles gegeven.
Maar nu komt het punt van Nils van der Poel. Van der Poel zie je vlak voor de wedstrijd op een hometrainer zitten en de commentatoren roepen verbaasd: 'Oei hij komt wel erg laat aan de start hoor!'. Klopt helemaal. Wat ze vergeten is dat dit niet een slordigheid is en gebrek aan discipline of aan een goede voorbereiding, maar onderdeel is van het 'Geheim van Nils'.
Van der Poel traint meestal in zijn eentje op vlakke schema's op wedstrijdniveau. Urenlang duren die rondjes en ze verlopen net als de pendule van Mark Tuitert. Met dit verschil dat er een grote veer op zit, die volledig is opgewonden. Van der Poel is dus getraind om vele kilometers, veel meer dan die 10 km van de Spelen, op vrijwel maximaal vermogen te schaatsen. Het enige verschil met de wedstrijd is dat hij daar nog een eindsprintje kan trekken om de laatste reserves aan te wenden.
Dus wat doet Van der Poel? Hij zorgt ervoor dat als hij aan de start verschijnt, hij al volledig is opgewarmd en start op het niveau waar iemand als Patrick Roest pas na 6 kilometer op zit. Roest moet dat ook wel zo doen, want hij traint voor precies de 10km en moet dan dus zijn krachten verdelen, want eigenlijk kan hij maar de halve afstand op topniveau rijden. "Ik ben niet van plan zo te gaan trainen als Van der Poel", verklaarde Roest na afloop van de verloren 10km. En daar zit het hem nu precies: dan zul je ook geen goud winnen op de Olympische Spelen, wanneer er wel iemand meedoet met de kwaliteiten en voorbereiding van een schaatser als Nils van der Poel.
En het kwam waarschijnlijk door Rafael Nadal en de manier waarop die zijn titel in Australië in 2022 won, dat ik die link legde.
Onlangs klaagde Robin Haase, dat je met Rafa niet kunt trainen, omdat hij gedurende de ellenlange trainingen uitsluitend al zijn slagen voluit oefent. Nadal traint dus alsof hij elke dag vier of vijf uur een vijfsets single in een Grand Slam staat te spelen. Het gevolg is dat de Spanjaard op vol vermogen aan een wedstrijd start en erop is voorbereid zijn slagen uit de kast te trekken onafhankelijk van de stand op het scorebord of de duur van de match.
Wij vinden dat maar raar en een speler als Tallon Griekspoor presteert het om met tig wildcards voor Rotterdam zijn nederlaag alsnog toe te schrijven aan factoren als 'gebrek aan publiek' en teleurstelling over een enkel breakje.
Rafael Nadal en Nils van der Poel laten ons Hollanders zien hoe het zit met 'The winner takes it all'. Weinig geheimzinnigs aan eigenlijk.
Update 12 feb 2022:
Nils van der Poel openbaart trainingsschema: 'Hopelijk breekt iemand mijn records, ik ga het niet meer doen' Bron: AD 12 feb 2022
Had ik teveel gezegd?
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 07-02-2022
Aflevering 19: 'De Gouden Match?'
'Padel groeit onstuimig, ook investeerders zijn dol op de nieuwe sport' Bron: Robèrt Misset in De Volkskrant van 04 feb 2022
"In juni 2021 lanceren voormalig padel-international Marcel Bogaart, Van Lottum en de voormalige profvoetballers Marco van Basten, Frank Rijkaard en Ronald de Boer Plaza Padel. Het financiële fundament wordt gelegd door investeerders als de Kroonenberg Groep van miljardair en Almere City-eigenaar Lesley Bamberger en de Amsterdamse vastgoedondernemers Bas en Tim van Veggel."
Padel kun je snel leren, de onderhandse service is bijvoorbeeld verplicht, en met Padel kun je snel geld verdienen. Vandaar 'De Gouden Match?'
Wat mij betreft is Padel toch typich een vorm van 'COVID-19 quarantine and isolation tennis'.
Ga ik liever terug naar het conservatieve, ouderwetse en 'normale' tennis.
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 31-01-2022
Aflevering 18: 'Het geheim van Rafa'
'Nadal vecht zich in meeslepende finale voorbij Medvedev en ontstijgt Djokovic en Federer' Bron: AD 30 jan 2022
"Rafael Nadal heeft tennishistorie geschreven in Melbourne"
Net als waarschijnlijk veel andere tennisliefhebbers keek ik op Eurosport naar de finale van de Australian Open.
Het leek maar moeilijk in te schatten hoe de kansen lagen en persoonlijk had ik gedacht dat Daniil Medvedev er misschien ietsje beter voor stond, gezien de leeftijd van Rafael Nadal en zijn achterliggende fysieke problemen.
Het verloop van de eerste en tweede set leek dit ook te bevestigen: Medvedev had weinig problemen met Nadal, die op de rally speelde en onterecht van mening leek te zijn dat zijn tegenstander moeite zou hebben met zijn zwaar geladen spinballen. Het tegendeel bleek het geval: Medvedev was met zijn lengte juist wel op zijn gemak met die hoge spinballen.
Op het eind van de tweede set leek het erop dat de kansen van Nadal wel verkeken zouden zijn, wanneer hij die set zou verliezen.
Net als waarschijnlijk veel Nederlandse toeschouwers had verslaggeefster Kristie Boogert al haar opportunistische keuze gemaakt: Nadal was te oud en kansloos om deze pot nog te winnen. Bij de eerste de beste break koos ze eigenlijk al voor de overtuiging dat de tegenstander toch wel de favoriet was. Opportunisme aan de hand van de stand, aan de hand van een enkele break.
Daar kwam dus ook het verschil om de hoek kijken tussen ons Hollanders en Rafa. Nadal verloor de eerste twee sets en realiseerde zich waarschijnlijk dat de wedstrijd over zou zijn, indien hij op dezelfde weg door zou gaan. En wat deed Rafa dus? Hij veranderde van tactiek en hield vertrouwen in zijn lichaam en zijn nieuwe tactiek.
Wat de meesten van ons niet wisten is dat Medvedev in het verleden op belangrijke momenten zelf fysiek wel in de problemen was gekomen, dat hij vaak minder overtuigd van zijn eigen kwaliteiten was dan hij de toeschouwer deed geloven. Rafa wist dat wel.
De wedstrijd kantelde en stapje voor stapje kwam Rafa alsnog steed dichter bij zijn doel. Blijven gaan, blijven geloven, totdat het tegendeel bewezen is, leek zijn motto.
Rafa deed het en kreeg zijn verdiende beloning ook nog eens.
Als Rafa onze opportunistisch houding, ik ben fan van de voorspelde winnaar, had gevolgd, dan had hij bij 0-2 in sets de moed opgegeven. Nu ging hij door. Natuurlijk had het kunnen eindigen met een nederlaag en zijn houding was geen garantie voor succes. Het omgekeerde geldt wel: wie niet tot het gaatje gaat zal zijn doel niet bereiken als er een gelijkwaardige tegenstander aan de andere kant van het net staat.
Illustratief voor het verloop van deze wedstrijd is misschien wel de zesde game in de vierde set.
Medevedev leidt met 2-0 in sets en 3-2 in de vierde set. Komt met dapper tennis 40-0 voor op de service van Nadal. Op dit mogelijk beslissende moment laat Medvedev zijn kans liggen door tamelijk defensief de rallies aan te gaan. Nadal pakt alsnog zijn servicegame. Bron: Raz Ols op YouTube 'Rafael Nadal vs Daniil Medvedev - Australian Open 2022 Final Highlights HD' (vanaf 9.30)
Wij Nederlanders mogen een voorbeeld nemen aan Rafa. Als je alleen maar je best doet als je een coach vindt die je 'terecht een schop onder je hol geeft', wat ben je dan waard als topsporter?
Zo simpel is het eigenlijk met 'Het geheim van Rafa'.
Zie ook: 'De Reis Van De Held(in)'
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 25-01-2022
Aflevering 17: 'Protect your Daughter Educate your Son'?
Om met de deur in huis te vallen: zou je het niet allebei moeten doen, vandaar het vraagteken.
De meeste mensen deugen misschien wel, maar daar schiet je toch niet zoveel mee op als je dochter weerloos komt te staan tegenover die enkelingen die niet deugen?
Om je heen zie je regelmatig dat als kinderen gepest worden en ze zich daarover, terecht en dapper, beklagen bij bijvoorbeeld een ouder, ze dit soort, zelfs bijna verwijtende, reacties krijgen: "Je moet ook gewoon tegen hem zeggen dat hij dat niet moet doen hoor". Vervolgens gaat die ouder weer naar binnen, verdwijnt achter het scherm van de laptop, laat het slachtoffertje aan haar lot over en laat de pester ongestraft en ongecorrigeerd weer verder zijn gang gaan. Daar sta je dan als gepest en geïntimideerd kind, kun je met je pijn alleen terug naar je eigen papa of mama.
Zeg je er als buitenstaander iets van dan krijg je maar zo de pleuris over je heen: "Wie denk je wel etc."
Spreek je op de sportvereniging een bestuurder aan op wangedrag van trainers of clubleden tegenover leerlingen of clubgenoten, dan kun je eenzelfde reactie verwachten: "Wij kennen hem al jaren en wij hebben nog nooit dit soort klachten ontvangen", ofwel: "Vous êtes le premier à se plaindre".
Vervolgens riskeer jij wel tot 'Klokkenluider' benoemd te worden en mogelijk zelf bedreigingen en intimidaties te kunnen gaan ervaren, met alle consequenties van dien, ook weer voor je eigen kind.
Vieze foute mannetjes, met vieze foute grapjes, uit de omgeving van meisjes en vrouwen eventjes heropvoeden lijkt nog niet echt mee te zullen gaan vallen.
Dit alles speelt des te meer wanneer die foute gastjes, niet verwonderlijk, het product zijn van papa's die uit dezelfde genetische en/of culturele mix zijn samengesteld als hun zoontje: de 'Macho's', de 'Egotrippers', de 'Narcisten'.
'It takes a village to raise a child' is een spreekwoord dat afkomstig zou zijn uit traditionele Afrikaanse culturen. Bron: Wikipedia
'It takes a village to raise a child' is een spreekwoord dat betekent dat je een hele stam- of dorpsgemeenschap nodig hebt om te kunnen zorgen voor een positieve interactie met kinderen, zodat die een veilige en gezonde leefomgeving kunnen ervaren."
In Afrikaans culturen was dit wellicht ooit van toepassing, in het Nederland van 2022 staan we daar toch wel ver van af met onze neoliberale levenshouding.
Onze kindjes moeten participeren en kunnen niet snel genoeg leren dat 'Ik' het belangrijkste ingrediënt van het leven is.
Dan wordt het knap lastig om daar incidenteel nog eens verandering in aan te brengen, zonder cultuuromslag van de gehele samenleving.
Vandaar dus mijn pleidooi om onze dochters ook weerbaar te maken, daar kun je vandaag al wel mee beginnen. Kwaad kan het niet lijkt me zo.
En wie die foute gasten gaat heropvoeden, tja dat blijft een lastige vraag.
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 15-01-2022
Aflevering 16: 'Arianne Hartono en Jasmijn Gimbrère'
Hoe mooi wil je het hebben als start van 2022?!
'Jasmijn Gimbrère wint haar eerste proftitel in Egypte' Bron: de Krant 12 jan 2022
Wat een gaaf nieuws is dit!
'Hartono debuteert op Australian Open' Bron: AD 14 jan 2022
Hoe mooi is dit?!
Hartono: 'Ik heb er geen woorden voor' Bron: RTV Drenthe 14 jan 2022.
Hartono in zevende hemel met grandslamdebuut: 'Geen woorden hiervoor' Bron: NOS 14 jan 2022
Voor schema kijk hier: 'Australian Open Womens Singles'
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 07-11-2021
Aflevering 15: 'Competities'
Denk je even naar een potje competitietennis te gaan kijken, en eventueel wat met de camera vast te leggen, stuit je op dit: 'Competities'. Filter ingesteld op 01 jan 2021 - 31 dec 2021.
Krijg je 21 resultaten! 21 soorten competitie! Zelfs als je je beperkt tot 01 sep 2021 - 31 dec 2021, dan kom je nog op 12 resultaten! En wil je naar de thuiswedstrijd van je favoriete club, dan blijkt die na een uurtje scrollen onder de naam van de oude concurrent uit de regio te spelen! Je moet het maar weten.
Toch niet raar dat publiek de tribunes maar moeilijk weet te vinden, los van alle heisa met de pandemie?
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 21-10-2021
Aflevering 14: 'Waar staat Nederland?'
Om maar met de deur in huis te vallen, dit konden we gisteren zien en horen bij de NOS over de stand van zaken ten aanzien van Nederland en Toptennis:
'10.000 tennisbanen, maar jarenlang weinig internationaal succes; hoe kan dat?' Bron: NOS 21 okt 2021
"Nederlands tennissucces is zeldzaam, terwijl in ons land toch ruim 10.000 tennisbanen liggen en een half miljoen mensen regelmatig een balletje slaan. Waarom doet Nederland niet structureel mee in de tennistop? Dat leggen we uit in deze sportexplainer."
Het blijft een lastige vraag en zelfs als je wel een paar toppers hebt kun je je afvragen of dat dankzij een goed beleid kwam of dat het toevalstreffers waren. Veel succesvolle toppers bewandelden onorthodoxe wegen.
Om een topper te kunnen worden spelen veel factoren mee. De hele fysieke, technische, tactische, mentale en financiële puzzel moet precies kloppen en je moet maar net de mensen en de omstandigheden kunnen combineren om dat mogelijk te maken. Topsport gaat juist om je te onderscheiden en wanneer je de geijkte paden volgt eindig je meestal in de middenmoot, maar 'da's logisch' zou Johan Cruijff waarschijnlijk beaamd hebben.
In 'De Reis Van De Held(in)' kwam dit ook al aan bod.
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 16-06-2021 (Laatst bijgewerkt op 01 jul 2021)
Aflevering 13: 'Online Tennis'
Opgegroeid met de 'Style Ancien', onderweg overgestapt naar de 'Art Nouveau', zien we nu in 2021 de 'Next Gen' mannen en vrouwen op de baan. De eerste vraag die aan bod komt: Tú derecha está 'Drive Anticuada'? En dan op zoek naar de vergelijking tussen: 'Drive Clásico' vs 'Drive Moderna' vs 'Drive Next Gen'.
Als echte tennisliefhebber wil je toch een beetje blijven schaven aan je slagenrepertoire, of het nu op de baan is of thuis vanaf de bank. Voor je het weet kom je dan uit op tal van YouTube kanalen waarop je vaak op fantastische wijze uit de doeken wordt gedaan 'hoe het moet' of hoe de groten der aarde het doen.
Op 'Fototoek' een aantal geselecteerde linkjes naar vooral de betere online tennislessen van trainer/coaches als 'Serve Surgeon' Jeff Salzenstein , met het accent dus op de service, maar met toch ook nuttige aanwijzingen voor de forehands en backhands. De eerste clipjes, van met name Jeff Salzenstein, gaan over het tennis in de stijl van 'Art Nouveau', ofwel 'Drive Moderna', het tennis zoals Salzenstein het zelf geleerd heeft. Verder naar beneden komt dan het 'Next Gen' tennis aan bod. Opvallend trouwens dat Salzenstein, duidelijk een exponent van de 'Art Nouveau', ofwel 'Drive Moderna', in augustus 2021 zegt zich te willen 'bekeren' tot de 'Next Gen'. In een van de laatst hier toegevoegde clipjes van hem legt hij het waarom uit.
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 29-07-2020
Aflevering 12: 'Tenniskinderen en de ambities van pa en ma'
De aandacht voor het misbruik van kinderen in de turnwereld bracht me terug in de tijd, naar 11 jan 1986 om precies te zijn. In de archieven van de Koninklijke Bibliotheek op Delpher trof ik dit artikeltje aan (kwam me wel bekend voor): 'Tenniskinderen en de ambities van pa en ma'
Hetzelfde jaar werd ik vader en een aantal jaren later was ik zelf 'tennisouder'. In 2018 keek ik daar weer eens op terug in het item 'De Reis Van De Held(in)'.
Als sportouder voelde het vaak of je in een fuik terecht was gekomen. Als je kind op 9-jarige leeftijd wordt 'uitgenodigd' voor de selectie van een sportbond of sportschool dan voel je je een trotse ouder en wil je er alles aan doen om je kind de mogelijkheden te geven om zijn of haar talenten te kunnen ontplooien. Maar aan wie lever je je kind uit en hoe weet je wat de diepste drijfveren van een jonge tiener zijn?
Voor tennisouders komt daar vaak nog bij dat de kinderen lang niet altijd professioneel begeleid kunnen worden tijdens toernooien en daardoor dan vaak moeten terugvallen op de eigen ouders. Soms is de tennisleraar zelfs niet beschikbaar voor training. Als ouder kom je dan soms ongemerkt in de rol van trainer/coach/chauffeur/masseur, een rol waar je vraagtekens bij kunt zetten of je die wel op je zou moeten nemen. Vandaar ook het begrip van 'de fuik'.
Alles draait vervolgens om vertrouwen, geven en krijgen. Hetzelfde vertrouwen dat een kind mag verwachten van de juf op school, van de badmeester op zwemles, van de ouders van vriendjes en vriendinnetjes, van de buren, van opa en oma en uiteraard van papa en mama.
Of het nu om turnen gaat of tennis of welke topsport dan ook, het komt telkens op hetzelfde neer: wordt het kind met respect behandeld? Het gaat zelfs verder dan dat, want ook in huiselijke kring kan machtsmisbruik voorkomen, daar heb je geen topsportomgeving voor nodig.
Veel mensen deugen, maar niet iedereen en niet altijd. Wat je zou willen is dat er een transparantie is waardoor je kind nooit in een situatie terecht kan komen waarbij er sprake kan zijn van machtsmisbruik. En mocht het toch het geval zijn, dat er dan snel ingegrepen kan worden.
Hoe dat gerealiseerd kan worden is een vraag waar niet zomaar een antwoord op is te geven. Ook in de omgeving van mensen die hun medemens misbruiken komt het vaak voor dat men liever zijn of haar mond houdt. De reden kan tweeërlei zijn: gebrek aan durf of bezorgdheid over de consequenties.
Dat laatste is waarschijnlijk ook de reden dat veel kinderen die zich misbruikt voelen en het ook daadwerkelijk zijn, zich niet gemakkelijk uiten over wat hen is overkomen. Word ik wel geloofd en wat hangt me boven het hoofd als ik het naar buiten breng?
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 01-07-2020
Aflevering 11: 'Een Verloren Jaar'
Gisteren (08 jun 2020) werd het nieuws bekend gemaakt dat 'SportStroom World Tennis Tour Haren 2020' (gepland voor week 35, 24 tot en met 30 augustus 2020) is geannuleerd. 'Laatste sprankje hoop verdwenen. Ook World Tennis Tour Haren sneuvelt door corona' Bron: DvhN 08 jun 2020
Het is te hopen dat iedereen op zijn of haar manier er misschien toch iets positiefs van kan opsteken en volgend seizoen gesterkt en met hernieuwde energie de draad weer op kan pakken.
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 04-06-2020
Aflevering 10: 'Black Lives Matter'
Een paar eerste reacties op 'Black Lives Matter':
De 16-jarige tennister Coco Gauff: 'My speech at the peaceful protest in my hometown of Delray Beach, Florida.'
"You need to use your voice, no matter how big or small your platform is, you need to use your voice.”
"Je moet je stem gebruiken, hoe groot of klein je platform ook is, je moet je stem gebruiken."
“I saw a Dr. King quote that said, "The silence of the good people is worse than the brutality of the bad people." So, you need to not be silent. If you are choosing silence, you’re choosing the side of the oppressor."
"Ik zag een citaat van Dr. King dat zei: "Het zwijgen van de goede mensen is erger dan de wreedheid van de slechte mensen. Dus, je hoeft niet te zwijgen. Als je voor stilte kiest, kies je de kant van de onderdrukker."
Een beetje historische achtergrond: 'Afro-Amerikaanse burgerrechtenbeweging' Bron: Wikipedia
Zie ook: 'Black Lives Matter'
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 27-04-2020
Aflevering 9: 'Dat wil ik ook!'
Het was 1959 dat ik in Groningen belandde, met mijn zus en moeder op een flatje aan de Van Houtenlaan.
Als klein nieuwsgierig mannetje ontdekte ik al gauw tennispark Vorenkamp en de GLTB. In die tijd kon je daar niet zomaar lid van worden; je moest door de ballotage en je moest een minimum spelniveau kunnen aantonen. En jeugd kon geen lid worden.
's Avonds sloop ik soms het huis uit en vond vervolgens baan A van de GLTB, gelegen langs de achtertuintjes van De Troelstralaan. Parkeigenaar Piet Vorenkamp woonde daar en ergens in een bovenwoning boven hem huurde ene Siebrand Wijk een kamertje als leerling van de Landbouwschool.
Siebrand bleek ook lid van de GLTB en ik zag hem dan 's avonds onder het gaas door kruipen richting baan A. Hij ging dan een oefenpotje spelen met ene Trudy Groenman.
Van Siebrand werd gezegd, zo begreep ik pas later, dat hij de sterkste forehand van Nederland had en Trudy bleek een linkshandig toptalent dat graag serve-volley speelde.
Ik vond het prachtig dit tweetal op een mooie zomeravond het onderlinge gevecht te zien aangaan. Het aanvallende tennis van Trudy bekoorde me wel en Trudy zelf niet minder. Maar dat zij als vrouw de man met de beste forehand middels haar aanvallende tactiek wist te verschalken maakte nog de meeste indruk op me.
Mijn besluit stond vast: dit wil ik ook!
In 1963 schafte de GLTB de ballotage af en ik wist mijn moedertje ervan te overtuigen dat ik hoe dan ook lid moest worden van deze vereniging, de GLTB. Ik wou Trudy achterna.
Zo geschiedde en nadat ik eerst een jaar parklid werd en mijn eerste tennislessen kreeg van 'ouwe' Liewes, de vader van de onlangs overleden GLTB-trainer Jan Liewes en de opa van Jack en Willy Liewes, begon de tennisreis op park Vorenkamp.
Liewes sr. leerde me de enkelhandige backhand op baan 18 en verder bleef ik het spelletje afkijken van de vedetten van het GLTB-team uit 1963: Philip van der Kwast, Aad Adama van Scheltema, Anja Lepoutre, Trudy Groenman, Siebrand Wijk en Wim Arends.
Mijn liefde voor de tennissport zou nooit meer overgaan.
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 17-04-2020 (bijgewerkt 24 apr 2020)
Aflevering 8: 'Gadverdakke, wanner goan die boane open?'
Volg het maar op de site van je club en bij de KNLTB en lees 'Kinderen en het nieuwe coronavirus' op RIVM. De keuzes wanneer de banen weer open gaan zijn daarop gebaseerd.
Zie anders ook: 'Coronavirus COVID-19'
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 24-03-2020
Aflevering 7: 'Quarantaine Tennis'
Gesloten tennisparken, geen competitie, geen Roland Garros voorlopig. En nu?
Wie TOEK-Talk aflevering 1: 'Flow' nog eens doorleest, heeft misschien opgemerkt dat er een alternatief is voor trainen of sparren op een echte tennisbaan.
Het was Anja Lepoutre, mijn oud-clubgenote van de GLTB, die ooit uit de doeken deed hoe ze 's winters op zolder aan haar vorm werkte middels de 'droogtraining'.
Lees hieronder nog maar eens.
Vandaag de dag zouden we hetzelfde kunnen doen, nu met een schermpje van onze laptop of tablet voor onze neus en met een gewenst filmpje van YouTube erop.
Gewoon lekker een Rogertje doen!
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 09-02-2020
Aflevering 6: 'Als dan'
'Hier had ook Kiki Bertens kunnen staan' Bron: Rik Spekenbrink in het AD van 31 jan 2020
"Met een verrassende finale tussen Sofia Kenin en Garbiñe Muguruza houdt de anarchie in het vrouwentennis aan. Zo bezien is elke uitschakeling op een grand slam een gemiste kans, ook voor Kiki Bertens."
"Hier had ook Kiki Bertens kunnen staan", zegt Rik Spekenberg aan de vooravond van de finale bij de vrouwen bij de Australian Open 2020. Bedoelde Spekenberg eigenlijk niet gewoon: "Hier had Kiki Bertens moeten staan"?
Kiki stond er niet, maar Sofia Kenin en Garbiñe Muguruza wel. Is dat een gemiste kans?
Vier dagen voor deze finale bij de vrouwen schreef Carl Houtkamp in hetzelfde AD dat Kiki Bertens kansloos had verloren van Garbiñe Muguruza:
'Bertens kansloos onderuit tegen Muguruza' Bron: Carl Houtkamp in het AD van 27 jan 2020
"De conclusie voor de Nederlandse nummer 10 van de wereld: een gedegen begin van het jaar, met enkele zeges in Brisbane en in de eerste drie ronden bij de Australian Open zes sets op rij. Maar daarna was het allemaal net niet genoeg om voor een stunt te zorgen tegen Muguruza, een met geweldige slagen aan een terugkeer naar de top werkende tegenstandster."
Als je die analyse onderschrijft dan had onze 'Kiek' dus helemaal niet in de finale kunnen staan, uitgaande van de werkelijk feiten die op de baan plaats vonden.
Vandaag, 01 jan 2020, verslaat Sofia Kenin in drie sets Garbiñe Muguruza. Muguruza domineert in de eerste set, met name met haar sterke service, gevolgd door dwingend spel waarmee ze haar wil oplegde aan Kenin. Mats Wilander zag haar maar zo afstevenen op de titel. Toch zaten er kwetsbaarheden in het spel van Muguruza. Ze toonde zich onzeker bij de opgooi van haar service en naarmate de wedstrijd vorderde leek dat ook haar zelfvertrouwen in haar groundstrokes te ondermijnen. Kenin pakte de tweede set en leek richting de titel te gaan. Op 2-2 kwam Muguruza op 40-0 voor op de service van Kenin, maar vervolgens kreeg ze winner na winner om de oren, juist op het moment dat het leek dat de wedstrijd opnieuw zou kunnen kantelen. Kenin toonde zich sterk en strijdvaardig en redde zich uit dit lastige moment in de wedstrijd. Het bleek ook meteen het einde voor Muguruza die deze mentale teleurstelling niet kon verwerken, terwijl Kenin niet meer was te stoppen.
Had Muguruza haar kansen laten liggen en had 'Kiek' hier kunnen of moeten staan?
Sofia Kenin werd de terechte winnares van de Australian Open, domweg omdat ze de titel won. Zo zit het nu eenmaal in elkaar. We kunnen wel heel veel gaan 'Alsdannen', maar 'The Winner Takes It All'.
Zie ook: 'My Story Sofia Kenin'
"When I was five years old I wanted to be the number one in the world". Dat hebben er natuurlijk wel meer gedacht, maar je kunt wel stellen, dat als je dat niet in je koppie hebt zitten, de kansen om het ook te worden een stuk kleiner zijn. Kenin lijkt ook werkelijk honderd procent voor haar doel te gaan. Als Kenin de AO niet had gewonnen en om wat voor reden zou moeten stoppen, dan kijken wij misschien wel heel anders naar zo'n filmpje. Voor Kiki Bertens geldt uiteindelijk hetzelfde: als het je lukt ben je de heldin en klopt je verhaal.
Zie ook: 'De Reis Van De Held(in)'
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 20-01-2020
Aflevering 5: 'Wedstrijd is Bijzaak' (deel II)
Het Nederlandse mannentennis ligt op z'n gat: 'Vijftien jaar wanbeleid gevoerd' Bron: AD 17 jan 2020
Een verschil tussen de gouden generatie en de Nederlandse tennissers van nu? Computerspelletjes, mobiele telefoons en aanverwante zaken. Tjerk Bogtstra, al ruim 25 jaar tenniscoach, ziet het bij jeugd die hij traint. "Ze hebben ontzettend veel prikkels van buitenaf. Dat gaat gewoon niet samen met tennis. Vroeger hield je je met tennis bezig, daarnaast ging je naar school, dat was je leven." Haarhuis: "Wij vinden in Nederland school ook heel belangrijk, en terecht, want de kans dat je dat later nodig hebt is 99,9 procent. Maar in het buitenland zeggen ze: ga gewoon vol voor het tennis."
Hebben we net geconstateerd dat "Wedstrijd is Bijzaak", of het AD komt met een vernietigende analyse van het huidige Nederlandse mannentennis.
Een van de hoofdoorzaken die onder meer door Tjerk Bogstra genoemd wordt is een gebrek aan focus bij de huidige generatie Nationale toppers. Hij heeft daar vast gelijk in en als je de marketeers hoort spreken is het niet alleen een probleem van de spelers, maar net zo goed van de moderne toeschouwer. Tennis moet een 'beleving' zijn en het jonge publiek heeft een concentratiespanboog van luttele seconden. Hoe kun je dan van onze talenten verwachten dat die een mentaliteit hebben die helemaal niet strookt met deze huidige cultuur?
De oude wijsheid luidt dat je zo'n tienduizend uur moet investeren in een ambachtelijk vak voordat je het beste van jezelf kunt laten zien en dat zal vandaag de dag zeker nog steeds gelden, ook in tennis.
Het zal een lastige klus worden voor de KNLTB: hoe houdt je over een langere termijn je jeugdige talenten gemotiveerd, hoe houden ze dat financieel vol en hoe scherm je ze af in een maatschappij die focus o zo lastig heeft gemaakt?
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 11-01-2020
Aflevering 4: 'Wedstrijd is Bijzaak' (deel I)
'Omhoog met het volume, stadionbezoek is een totaalbeleving' Bron: De Volkskrant 10 jan 2020
"Wedstrijd is bijzaak"
"Af en toe krijgt John Stubbe de vraag of dat nou moet, al die herrie. Het gaat toch om de wedstrijd? 'Nou nee', luidt dan zijn antwoord. 'Vroeger misschien. Nu niet meer.' De wedstrijd is volgens hem een onderdeel van 'de totaalbeleving' geworden."
"Volgens Ten Holter van House of Sports wordt er door de marketeers ingespeeld op de behoefte van de consument. Die wil een avond uit."
Robin Haase:
"Als jij professioneel bezig bent met je sport en er worden continu nummers gespeeld waarvan jij de tekst uit je hoofd kent, is dat vervelend."
"Het zijn geluiden uit de achterhoede. Want er staat nog veel meer te gebeuren."
"Alles om de verveling tegen te gaan." (En een burnout te promoten?)
"Zeker de jeugd heeft honderden keren meer prikkels nodig om zich te vermaken dan wij vroeger." (Is dat zo?)
Als de wedstrijd bijzaak is geworden en de concentratiespanboog van jongeren nog twee seconden is, waar blijven onze toekomstige toppers dan nog? Dat zou de KNLTB zich ook wel eens af mogen vragen.
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 02-09-2019
Aflevering 3: 'From Challenge to Challenger'
Frans Wouters vroeg mij in het begin van het tennisseizoen of ik ook in 2019 weer beschikbaar was om foto's te maken bij TSH in Haren tijdens het 2019 SportStroom World Tennis Tour Haren. Net als vorig jaar zei ik zonder aarzeling ja.
Kers op de taart van 2018 was een mooie foto van Arianne Hartono in het DvhN, die gedeeltelijk 'in scène' was gezet. We hadden Arianne's moeder gevraagd om Arianne over te halen een fel gekleurd shirtje aan te trekken en toernooidirecteur Jan Bunt verzocht een gekleurd reclamedoek achter de baseline aan het hekwerk op te hangen. Dan zou een foto vast de krant wel halen was de gedachte. En dat gebeurde ook. Symen Bosma koos direct voor die foto.
Om mezelf op te peppen voor het evenement had ik met Arianne een 'deal' gesloten: als jij ervoor gaat om elke keer een betere wedstrijd te spelen dan de vorige keer, dan zal ik alles uit de kast trekken om betere en mooie foto's van je te maken als we elkaar tegen komen in een toernooi.
Dat motto is eigenlijk blijven hangen en zo nam ik me voor om alle reportages in 2019 te zien als een training voor het laatste toernooi van het seizoen: het 2019 SportStroom World Tennis Tour Haren. Bij elk toernooi probeerde ik weer een beetje progressie te boeken en kleine foutjes te verbeteren met licht, scherpte, compositie en zo.
Vanaf de pre-kwalifacaties af aan had ik eigenlijk steeds voor ogen dat ik op de finaledag in mijn beste vorm zou moeten zijn. Het werd een roesvolle week op 'Zuiderzon', met zinderende hitte, keihard licht en donkere schaduwen, maar het doel stond voor ogen: zondag finaledag en dan moet het gebeuren.
Het lot wilde dat er op die laatste dag nog een Nederlander in het toernooi stond: Jesper de Jong. Hij won het Future van Oldenzaal een paar weken tevoren en Jesper had veel respect bij mij afgedwongen, niet alleen vanwege zijn tenniscapaciteiten, maar vooral ook op het mentale vlak. Af en toe een paar missertjes, maar telkens weer op zoek naar openingen en kansen. Als zo'n tennisser zo op de baan staat, dan wil ik als fotograaf ook zo naast de baan staan, dacht ik.
Jesper won, voor de kijker tenminste, haast moeiteloos zijn finale, terwijl menigeen had verwacht dat hij na zijn uitgestelde halve finale misschien wel aan het eind van zijn krachten zou zijn. Maar hij streed door tot het gaatje en werd de terechte winnaar in Haren.
Het matchpoint van Jesper was voor mij ook een soort matchpoint. Het zat erop en ik had denk ik een vergelijkbaar triomfantelijk gevoel als de winnaar op de baan: yes, we hebben hem! Terugblikkend was dit denk ik een van de mooiste reportages ooit, ook al is het streven natuurlijk om de volgende keer toch nog weer wat te verbeteren. Voor nu was het vooral een lekker en tevreden gevoel dat overheerste en dat wordt vast gedeeld met veel deelnemers, toeschouwers en vrijwilligers. Jesper en Arianne en alle andere toppers: bedankt voor jullie 'Challenge' en zet hem op, op naar de Challengers!
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 29-01-2018 (Bijgewerkt 15 jul 2019)
Aflevering 2: 'The Inspirer'
Het was januari 2012 dat we Roger Federer in de halve finale van de Australian Open zagen verliezen van Rafaël Nadal. Federer had al acht keer op rij geen Grand Slam toernooi meer gewonnen en velen schreven hem op dat moment af.
Roger zou te oud zijn, fysiek en mentaal niet meer opgewassen tegen spelers als Rafaël Nadal, Andy Murray en Novak Djokovic. De analyse klopte in zoverre dat Federer vaak tekort kwam als hij het gevecht met deze spelers aanging op de van hem bekende wijze. Wat was die speelwijze? Briljant en virtuoos tennis, afgewisseld met mentale dipjes. Federer kwam vaak achter, maar vervolgens ook geniaal weer terug. Tegen Nadal, Djokovic en Murray kon hij zich die zwakke momenten niet meer veroorloven. Daarvoor waren zij te sterk, te fit en te consistent. Roger werd dan uiteindelijk vaak in de verdediging gedrukt, met name aan de backhandzijde. Dan werd het een slijtageslag en daarin ging hij het meer en meer afleggen tegen deze rivalen.
Tijdens een Nationaal Jeugd Ranglijst Toernooi in Haren in die zomer van 2012 deed het verhaal de ronde dat Roger aan het experimenteren was geslagen met zijn materiaal. Er werd gesproken over een groter racketblad, over een lichter frame en over een zachtere bespanning. Allemaal ingrediënten om sneller te kunnen spelen en met meer power. Maar wie het tennis kent, die weet dat power en controle meestal niet samengaan. Het zou dus voor de meesten van ons waarschijnlijk uitdraaien op een foutenfestival. Ons was geleerd 'percentagetennis' te spelen, om de rally op te bouwen, om de servicereturn eerst maar eens in het spel te brengen.
Roger Federer was kennelijk tot het inzicht gekomen dat het op de ouderwetse manier voor hem een verloren zaak zou zijn. De concurrenten waren domweg te sterk geworden. Wat Roger evenwel had, waar de meesten van ons niet over beschikken, is die virtuositeit, het bovenmenselijke balgevoel, de ongeëvenaarde timing. Waar wij tegen onze grenzen zouden aanlopen kon Federer opnieuw vertrekken.
Het jaar erop speelde ik in Leens een enkelspel tegen een dertig jaar jongere KLM-piloot. We hadden eerst gedubbeld en ik had vastgesteld dat hij behoorlijk sterk en fit oogde. Een beetje expres liet ik de dubbel daarom lopen, na verlies van de eerste set. De single zou anders een veel te zware kluif worden. Mijn partner had het wel door en had er ook wel een beetje begrip voor. Tot overmaat van ramp moesten we in een motterregentje de baan op. De ballen werden snel nat en het spel zou daardoor traag worden. Het was gedoemd een uitputtingsslag te worden, waarin ik waarschijnlijk het onderspit zou moeten delven.
Vlak voordat we de baan opgingen dacht ik aan bovenstaand verhaal over de aanstaande wederopstanding van Roger Federer. Ik sprak mezelf toe dat de service van de tegenstander een kans was in plaats van een probleem. Ik wist waar hij zou komen, in het servicevak, en ik wist dat het met natte ballen ook zwaar serveren zou worden. Daarom besloot ik elke service van mijn tegenstander direct aan te gaan pakken, om meteen agressief te gaan spelen. Het werkte en ik wist met de nodige moeite mijn eigen servicegames ook een aantal keren te winnen. Ik won krap de eerste set met 7-5, terwijl ik een paar setpoints tegen had moeten verwerken. In de tweede set zette ik deze tactiek voort, maar op 3-1 ging het licht een beetje uit. Ik was op. Vanachter het glas in de kantine zag ik mijn teamgenoten bezorgd toekijken. Ze hadden er weinig vertrouwen in toen ik in snel tempo 3-4 achterstond. Wat ze niet wisten, was dat ik gewoon moest herstellen en op die stand kon ik me weer oprichten. Mentaal was ik extra gemotiveerd. Terwijl ik daar stond te sjorren in de regen liep in een parkje in Dresden iemand die me heel nabij is rond met de hechtingen en plaatjes in een in elkaar geslagen gezicht. Aan hem wou ik deze overwinning opdragen en daarom was opgeven geen optie. Ik won drie games op rij en op het moment dat ik 4-4 maakte zag ik bij mijn tegenstander iets knappen. Hij kon er niet bij dat ik nog reserves had en was mentaal overdonderd door mijn eindsprint. De laatste twee games kreeg ik feitelijk van hem cadeau.
Na afloop in de kantine stelden we vast dat het leven soms raar in elkaar zit. "Ik durf niet bij jou in een vliegtuig te stappen en jij durft tegen een oudere speler je kansen niet te pakken".
De succesvolle comeback van Roger Federer lag toen nog in de toekomst verscholen, maar ik had al een beetje van zijn nieuwe ideeën geproefd. Toen Roger in 2017 Rafaël Nadal in de finale van de Australian Open wel versloeg, konden we zien waar hij de jaren ervoor mee bezig was geweest. Zijn plan werkte en hij pakte vervolgens tot en met januari 2018 nog eens drie Grand Slam titels.
Dankzij Roger Federer had ik in 2013 denk ik mijn mooiste overwinning op een tennisbaan behaald. Hij was voor Daan.
Update 11 jul 2019:
'Kan Nadal elf jaar na de epische Wimbledon-finale Federer opnieuw verslaan?'. Bron: Robèrt Misset in De Volkskrant van 11 jul 2019.
"Voor de vierde keer staan de aartsrivalen Roger Federer en Rafael Nadal tegenover elkaar op Wimbledon, voor het eerst sinds hun epische finale in 2008. Kan Nadal elf jaar later Federer opnieuw verslaan op gras? En hoe bepalend is het materiaal? De analyse van hun rackets met bespanner Timo van Driel en Richard Krajicek, Wimbledonkampioen in 1996. 'Je zoekt met elk racket altijd naar de balans tussen kracht en controle'."
Grappig, dit verhaal van Missèt zoveel jaar later.
Dan toch ook maar, op grond van mijn eigen inzichten en eerdere verhaal de prognose voor Nadal - Federer halve finale Wimbledon 2019 (12 jul 2019 16.25).
Nadal wint. Waarom? Het gras en de ondergrond van Wimbledon zijn zodanig veranderd in de loop der jaren, dat het Centrecourt van Wimbledon meer lijkt op een trage hardcourt- of een gravelbaan dan op een traditionele snelle grasbaan. Federer kan dan wel een 'sneller' racket hebben, de baan laat snel spel domweg niet echt toe.
We zullen het zien!
Update 20.06:
Roger Federer lijkt toch te profiteren van de hierboven beschreven veranderingen in zijn spel. Hij dicteert vanaf de baseline, serveert sterk en retourneert ongelofelijk sterk. Nu is het Nadal die door Federer naar achteren wordt gedrongen in plaats van het omgekeerde, zoals dat vroeger vaak gebeurde. Gezien zijn spel lijkt Federer dit toch wel te gaan winnen. Een interessante match!
Update 20.48: Roger!
Kan Roger Federer met dit spel ook de finale van Novak Djokovic winnen?
We will see on sunday!
Update 15 jul 2019:
'Djokovic weerstaat de geniale Federer (en diens fans)'. Bron: Robèrt Misset in De Volkskrant van 15 jul 2019.
"In de langste Wimbledonfinale ooit weerstond Novak Djokovic zowel de geniale Roger Federer als diens fans. De tiebreak van de vijfde set bracht de Serviër de zege."
Federer nog steeds geniaal en soms kwetsbaar. De nederlaag lag niet aan zijn racket, dat kunnen we wel vaststellen. Net als 99 procent van de toeschouwers dacht ik: wat zonde dat hij die kansen niet kan verzilveren! Federer gaf zelf deze uitleg: "Ik heb alles gegeven". Ja, wat kun je daar nog aan toevoegen?
TOEK-Talk (alternatieve TED-Talk) 11-11-2014
Aflevering 1: 'Flow'
In 2013 maakte ik een reeks vol van vijftig jaar in de competitie voor de GLTB te zijn uitgekomen. Hoewel ik maar op bescheiden niveau speelde beschouw ik de competitie van 2013 als die waarin ik relatief mijn beste tennis ooit speelde. Ik won ook nog eens tien uit elf partijen, maar dat eigenlijk terzijde. Gedurende de gehele competitie was ik elke zaterdag in de 'flow'. Waar kwam die vandaan?
Het begon eigenlijk met een oude droom uit de jaren zeventig: ik wilde leren gitaar spelen. Ik kocht destijds een akoestische gitaar en oefende zo af en toe, maar er zat niet veel schot in. Ik dacht van mezelf dat ik het niet kon, dat ik geen talent had en problemen bij het spelen had vanwege te stijve gewrichten en te korte pezen en zo. Ik gaf mijn pogingen op, maar bleef wel een groot liefhebber van muziek, met name van Americana. Met tennis kende ik die fysieke belemmeringen niet zo en die sport bleef een van mijn passies.
In 2011 bezocht ik ter gelegenheid van mijn verjaardag met een stel vrienden het Blues Festival 'Groeten Uit Grolloo'. Ik kreeg de smaak weer te pakken na het zien en horen van Erwin Java en van Cuby & The Blizzards en besloot een hernieuwde poging te wagen zelf te gaan gitaarspelen. Ik wilde mijn veertig jaar oude gitaar inruilen en liet me adviseren in een muziekzaak in Borne, waar ik een leuk gitaartje te koop had zien staan. "Ga eerst maar eens op die oude Yamaha van je spelen tot je de blaren op je vingers hebt en kom dan nog maar eens langs". Zittend lukte het nog steeds niet, maar staand kon ik de fysieke drempels nemen die me eerst onmogelijk leken. Vervolgens ging ik op zoek naar muziekles op internet. Ik las iets over finger-picking, over Travis-picking en uiteindelijk trof ik het nummer Windy & Warm van Chet Atkins (eigenlijk geschreven door John D Loudermilk). Ik was verkocht. Vervolgens vond ik ook nog eens een super enthousiaste navolger in Tommy Emmanuel (TED-Talk), die uitleg gaf hoe je je dit nummer (39.00 - 49.20) eigen kon maken.
Al gauw raakte ik overbelast van het oefenen; ik had de adviezen van 'Tony' iets te enthousiast opgevolgd. Ik kreeg een gitaarblessure, een 'A minor arm', vergelijkbaar met een tennisarm of een frozen shoulder en zo. Van tennistraining kwam in die winter niks meer. Ik besloot mijn oude trainingsvorm weer ter hand te nemen: de droogtraining met alleen een racket, zoals ik die lang geleden had nageaapt van tennisvedette en clubgenote Anja Lepoutre (samen met Trudy Groenman tot het illustere gezelschap der Vier Musketiers behorend). Ik zette de Australian Open aan en als alternatief voor het geluid van tennisballen en TV-commentaar speelde ik Windy & Warm op repeat af op de PC. Ik sloeg, met alleen een racket in de hand, mijn denkbeeldige ballen in Melbourne op het ritme van Chet Atkins. Meer en meer raakte ik in de ban van zijn nummer (en van mijn virtuele fore- en backhands).
Mijn blessure genas, na veel gerek en gestrek, net op tijd en in mijn hoofd zat Windy & Warm. Ongetraind, wat betreft tennis met een bal en op een baan, ging ik in april de competitie in. Mijn teamgenoten hadden de hele winter stevig gedraafd met schema's op hun apps en hadden les gehad van deze en gene tennisleraar. Ze snapten niet veel van mijn voorbereiding op de competitie. Mij deerde het niet zoveel; elke zaterdag stapte ik nu lekker relaxed in de auto van onze teamcaptain en liet me met het team naar de diverse parken rijden. In plaats van me bezig te houden met standen in de poule, met promotie en degradatie, met gamepoints, setpoints of oneerlijke tegenstanders, had ik mijn muziekje in de kop zitten. Ik kon telkens niet wachten om het ritme ervan te voelen in mijn slagen en voetenwerk. "If you don't watch carefully you'll miss the singing part of it", was het satirische commentaar vooraf bij Chet's vertolking. Ik had helemaal geen gezang nodig; aan de gitaarloopjes had ik genoeg: een twee, een twee, toek toek, toek toek. Standen deden er niet meer toe, uitslagen evenmin. Waar ik een jaar tevoren maar povertjes had gespeeld, stond ik nu elke week in de 'flow' op de baan.
Het was de muziek geweest die me in staat had gesteld te kunnen focussen en het was de muziek die me telkens opnieuw in de 'flow' had gebracht. En zo had ik, voor mijn eigen gevoel, mijn beste seizoen ooit. En zo ontdekte ik de link tussen tennis en muziek; tussen muziek en flow. Nu nog Windy & Warm fatsoenlijk leren spelen!
Zie ook: 'De Reis Van De Held(in)'
