Fototoek

Kerst 2021

Dit jaar geen Glühwein of Bratwurst op de Weihnachtsmarkt. Het was er allemaal wel, maar met al het gedoe eromheen voelde het niet echt als een vrij uitje en daarom toch maar besloten een andere keuze te maken.
Aangekomen op dit plein stond nu zomaar een kudde Olifanten voor onze neus! En geen roze, maar in alle kleuren en tinten. Uiteraard trokken ze de aandacht. Ondanks hun indrukwekkende postuur bleef het zicht behouden op de omliggende gebouwen van dit mooie oude stadje. Het blijkt dus wel te kunnen: de combinatie Olifant en Zicht!

In 2021 deed ik wat onderzoek naar 'De Ware Hollander', ingegeven door de chaos waarin ons land verkeert, het gebrek aan visie van onze bestuurders en nieuwsgierig naar de houding van 'De Nederlander' in deze onzekere en gepolariseerde tijden.
Mijn conclusie was deze: "Nu is het dec 2021 en als we alles zo eens op een rijtje zetten kom je dan niet tot de slotsom, als het om 'De Ware Hollander' gaat, dat die zich eigenlijk als volgt kenmerkt: 'Wat ons verbindt, is dat niets ons verbindt'?"

Zou ik er alleen zo over denken of wordt dit gedachtegoed gedeeld door anderen, waar ook ter wereld vroeg ik me af? Ik Googelde het citaat maar eens en kwam op de site van MO, Mondiaal Nieuws, waar een interview viel te lezen uit 2017 met Juan Gabriel Vásquez 'een van de meest gevierde hedendaagse Colombiaanse auteurs'. 'MO* sprak met hem over de nood aan literatuur in het verwerkingsproces van een natie die op papier niet meer in oorlog is.'
‘Wat ons verbindt, is het feit dat niets ons verbindt’ Bron: MO Mondiaal Nieuws 01 april 2017
"Goede journalistiek en geschiedschrijving vervullen een belangrijke rol in het vertellen van de realiteit vanuit een zeker standpunt. Maar deze media hebben hun beperkingen. Literaire fictie kent zijn bestaansrecht in het kunnen doordringen tot die onzichtbare plaatsen waar journalistiek en geschiedschrijving niet binnen kunnen. Dit heb ik altijd proberen te realiseren."
"Wat ons verbindt, is het feit dat niets ons verbindt. Ik verken als auteur de politieke wereld, de geschiedenis. Andere grote auteurs schrijven zonder betekenis te geven aan de politieke buitenwereld, dat is even fantastisch."
Opmerkelijk om dezelfde uitspraak in deze context tegen te komen. Vásquez ziet het als 'fantastisch' en beschouwt het als een teken van Vrijheid. Zo zie je maar weer dat wat de een als een verlies beschouwt, de ander datzelfde als een overwinning kan zien.

Opnieuw dus een puzzelstukje in de speurtocht naar onze 'Hollandse Identiteit'.

Kwam na enig zoekwerk dit nieuws uit 2018 voorbij: '15 miljoen mensen (not)' Bron: Jan Kuitenbrouwer 04 dec 2018
Jan Kuitenbrouwer kijkt nog eens terug op deze populaire song uit 1996 en herwaardeert daarbij zijn eerder geschreven column van dat jaar.
"Het lijflied van de Nederlandse gele-hesjesbeweging, lees ik in de Volkskrant, is ’15 Miljoen Mensen’ (Bron: Wikipedia), een populair reclamelied van de Postbank uit 1996. Curieus dat juist dit lied nu als een ‘volkslied’ wordt gebruikt. Ik schreef er indertijd een column over in HP/DeTijd. Ik weet niet of ik het nog met alles eens ben, wat daar staat, maar met veel wel. En intussen hoor ik dat de Nederlandse gele hesjes dit lied kozen omdat zij Nederland anno 2018 zien als een land met 15 miljoen inwoners, dat wil zeggen ongeveer 3 miljoen minder dan het er op dit moment zijn – de indringers, de vreemdelingen. Anderen ontkennen dit weer – het is onduidelijk. Enfin die HP-column van toen:"
"Een mix van moet-kunnen-sentiment, deugdzame zelfvertedering, well-to-do borrelpraat en voetbalpopulisme, overgoten met multiculturele Coca-Colastroop, ja, het is een duivelse cocktail die de Postbank ons hier voorzet."
Nu is het dec 2021 en als we alles zo eens op een rijtje zetten kom je dan niet opnieuw tot de slotsom, als het om 'De Ware Hollander' gaat, dat die zich eigenlijk als volgt kenmerkt: 'Wat ons verbindt, is dat niets ons verbindt'?

Voor sommigen is dit een reden om apocalyptische voorspellingen te doen omtrent onze nabije toekomst: 'Het coronabeleid kan geen dag langer worden toevertrouwd aan deze demissionaire regering' Bron: Ilja Leonard Pfeijffer op 01 dec 2021 in HP DeTijd
"Nederland is een verscheurd land waarin de contouren van een naderende burgeroorlog zichtbaar zijn en waar een falende overheid, die niet geheel ten onrechte als vijand van het volk wordt gezien, niet het gezag heeft om deze contouren uit te wissen."

Begin je je net zorgen te maken over Kerst 2021 en onze toekomst en is je 'Kerststukje' net een beetje af, kom je, altijd nog even zin om nog wat verder te graven, toch nog dit interessants tegen: een zeer recent artikeltje in de krant en een boekbespreking, beiden gerelateerd aan dit kerstthema van 2021.

'Na een 'Belgische' formatie heeft Nederland eindelijk een regering: 'De typerende glimlach van Mark Rutte lijkt nu de grijns van de Joker'' Bron: Auteur en journalist Joost de Vries in DeMorgen van 14 dec 2021
"Mark Rutte wordt straks voor de vierde keer premier van Nederland. Het nieuwe kabinet is het oude kabinet, ondanks een van de grootste schandalen in de recente geschiedenis. ‘Dit ondermijnt de parlementaire democratie’, zegt auteur en journalist Joost de Vries."
“Het is voor een stuk eigen aan de Nederlander: die wil eigenlijk zo weinig mogelijk met zijn buur te maken hebben. Er is de laatste maanden veel verwezen naar een lezersbrief uit een krant. Daarin vraagt een vrouw zich af waarom ze zich druk moet maken over de toeslagenaffaire. 'Mijn man en ik werken hard en willen voor de rest met rust gelaten wordt', zegt ze. De enige keer dat de Nederlander met de overheid in contact komt is als hij de belastingaanslag binnenkrijgt en de rioolbelasting moet betalen. En dat wil hij graag zo houden.”
Tja, dus opnieuw de conclusie dat 'Wat ons verbindt, is dat niets ons verbindt'?

Joost de Vries schreef nog niet zo lang geleden een boek, waarin hij de achtergronden heeft onderzocht van wat er in ons Nederlanders zo'n beetje omgaat en hoe het zit met het ik en het ons. Dat in relatie tot de rol van Mark Rutte in het geheel: 'De gelukkigste man van Nederland' Bron: De Leesclub van Alles op 02 mrt 2021
"Wat zegt de niet aflatende populariteit van Rutte over ons, over Nederland? Dat is De Vries’ eigenlijke bekommernis. Zijn psychologische portret van de premier voert de auteur naar een dubbele these over het land dat hij leidt én dat hem, als de tekenen ons niet bedriegen, ook de komende jaren als leider wil. Een land waarin een “groot deel van het electoraat zich helemaal geen zorgen maakt over de toekomst, geen behoefte heeft aan een groot verhaal over wat we in dit land met elkaar hebben en waar we naartoe moeten”. Ofwel een land dat het liefst zijn kop in het zand wil steken, in de hoop dat de stormen zullen overwaaien, een land waarin Rutte met al zijn kordate opgewektheid “de wensdroom [is] van een electoraat dat zich vastklampt aan een man die in alles de status quo uitstraalt, omdat de keuzes die gemaakt zouden moeten worden om al die problemen op te vangen te ontregelend zouden zijn, te ingrijpend, te stressvol”."

Terugkomend op de constatering dat Nederland er toch wel zorgelijk voor staat blijft de eerder gevonden troost  uit onverwachte hoek dus wel redelijk overeind: "Elk nadeel heb z'n voordeel" Bron: citaat Johan Cruijff
Wat is dan die troost bij de kreet 'Wat ons verbindt, is dat niets ons verbindt'? De woorden van Cruijff en die van Joost de Vries lijken nog steeds deze conclusie te bevestigen: Nederland zal nooit een dictatuur worden, ook niet onder de 'Rutte Doctrine', want daarvoor moet je toch genoeg mensen naar je hand kunnen zetten en dat zit er toch niet echt in. En je kunt daarnaast waarschijnlijk ook terecht veronderstellen, zeker bij raadpleging van de Geschiedenis van Nederland gedurende de laatste eeuwen, dat de kans op een burgeroorlog in dit land eveneens te verwaarlozen is, zie daarvoor ook 'I Have A Dream'. Voor verzet, een opstand, een burgeroorlog, heb je meer nodig dan een handvol aanhangers. En daar mankeert het dus aan: "Hollanders? Ja maar". Bron: opnieuw citaat Johan Cruijff: "Er is nu eenheid, iedereen doet in principe wat ik vraag. Het zijn namelijk geen Hollanders, die als je begint met ademhalen al zeggen: ja maar..." Het is dus maar net van welke kant je een en ander wilt bekijken. Die zijn er voldoende in Nederland: een stuk of zeventien miljoen, inwoners en dus ook kanten. Bron: CBS Daarover kun je trouwens natuurlijk ook alweer direct met elkaar in debat gaan....
En de woorden van Joost de Vries kunnen ons tegen deze achtergrond ook geruststellen, nml. dat een: "Groot deel van het electoraat zich helemaal geen zorgen maakt over de toekomst, geen behoefte heeft aan een groot verhaal over wat we in dit land met elkaar hebben en waar we naartoe moeten."

De grote vraag is natuurlijk: zijn wij zo geboren of zijn wij zo geworden, zo gemaakt? Deze speech laat er wel een beetje een licht over schijnen: 'Renske Leijten over De (on)betrouwbare overheid' Bron: deBalie 26 apr 2021/23 nov 2021

Hoe een paar Olifantjes je rond de Kerst tot nieuwe inzichten kunnen doen komen, of niet dan?