30-01-2017
'Brothers In Arms' Dire Straits
"Now the sun's gone to hell
The moon's riding high"
Mark Freuder Knopfler, OBE (born 12 August 1949) is a British singer, songwriter, guitarist, record producer and film score composer. He is best known as the lead guitarist, lead singer and songwriter for the rock band Dire Straits, which he co-founded with his younger brother, David Knopfler, in 1977. bron: Wikipedia
Band members include: Mark Knopfler (lead vocals, lead guitar), John Illsley (bass, backing vocals), Alan Clark (keyboards), Guy Fletcher (keyboards, backing vocals), Danny Cummings (percussion, backing vocals), Paul Franklin (pedal steel guitar), Phil Palmer (rhythm guitar, backing vocals), Chris White (saxophone, flute, backing vocals), Chris Whitten (drums).
Over de betekenis van dit lied valt meer te lezen op de site SongMeanings.
Wat het nummer voor mij betekent? Het gaat naar mijn idee over de ironie dat we ten strijde trekken tegen mensen waarvan we eigenlijk misschien wel heel veel houden. We doen dat met strijdmakkers, voor wie we bereid zijn ons leven te geven. De enige reden waarom we dat lijken te doen is omdat 'de vijand' in een 'andere wereld' leeft, omdat die ergens anders geboren is, ergens anders is opgevoed, met soms andere normen en waarden. De 'vijand' heeft ook zijn maatjes aan wie hij trouw zweert. De vraag die Mark Knopfler stelt is of ze wel zoveel van elkaar verschillen, die strijdmakkers aan beide zijden. Misschien trekken we ook wel ten strijde louter omdat het ons wordt opgedragen van hogerhand, zonder dat we er zelf in vrijheid voor kiezen. Uiteindelijk gaan we dan de strijd aan met mensen die dezelfde gevoelens van liefde en hoop aan de basis van hun leven hebben als wijzelf. Omdat er maar een aarde is. Omdat de zon voor ons allemaal schijnt. Daar gaat het volgens mij over. Over de zinloosheid van oorlog en de hoop op vrede.
Is dit alles een idealistische droom? Soms worden dromen werkelijkheid. Neem de finale van de Australian Open bij de mannen op 29 januari 2017. Twee veteranen, Rafaël Nadal en Roger Federer staan tegenover elkaar. Beiden hebben te maken gehad met vervelend blessureleed. Als een klein wondertje komen deze twee tennislegendes elkaar in de finale tegen: Nadal, de 'mijnwerker' en Federer, de 'balkunstenaar'. Twee werelden die elkaar ontmoeten en te vuur en te zwaard elkaar bestrijden. Federer wint. In zijn overwinningsspeech zegt Roger Federer: "als er een remise in de reglementen had gestaan, dan had ik die vandaag geaccepteerd." De twee zijn 'Brothers in arms'. Wat ze delen is de liefde voor hun sport. Symbolisch blijkt dat ook als ze met hun trofeeën poseren aan de flanken van hun idool Rod Laver. Twee werelden, maar een liefde: de tennissport. 'Federer v Nadal: A miracle of modern sport'. Een grootse winnaar en een even grootse verliezer. Als het daar kan, waarom dan niet ook in 'andere werelden'?
Zie ook: 'Ze Zouden Elkaar Nooit Meer Zien'. Soms kom je een brother of sister in arms tegen, die net dat ene zetje kan geven.
Hier de indrukwekkende live uitvoering van 'Brothers in Arms' met The Dire Straits in London, On The Night 1993 (zie anders deze uitvoering in Berlijn uit 2007 of die uit 2009 in The Hurlington Club, London UK).
'Brothers In Arms' Dire Straits
These mist covered mountains
Are a home now for me
But my home is the lowlands
And always will be
Some day you'll return to
Your valleys and your farms
And you'll no longer burn
To be brothers in arms
Through these fields of destruction
Baptisms of fire
I've witnessed your suffering
As the battle raged higher
And though they did hurt me so bad
In the fear and alarm
You did not desert me
My brothers in arms
There's so many different worlds
So many different suns
And we have just one world
But we live in different ones
Now the sun's gone to hell
The moon's riding high
Let me bid you farewell
Every man has to die
But it's written in the starlight
And every line in your palm
We were fools to make war
On our brothers in arms
