Fototoek

'Ze Zouden Elkaar Nooit Meer Zien'  © Jan-Maarten Goedkoop 2013

"En het was daar dat ik op zekere dag me afvroeg
Zullen we elkaar straks misschien nooit meer zien?"

Vrouw op de foto: Trees.

Voor wie geen zin heeft om verder te lezen, bij deze de clou waar het volgens mij om draait en het beste advies dat je kunt krijgen:
"Koester je Onschuld!"

De tekstbewerking van dit lied is geïnspireerd op 'You'll Never Leave Harlan Alive' van Darrell Scott, hier gezongen door 'Patty Loveless'.

Zie ook het e-book 'Dun Door De Broek' en 'Kindermishandeling'

Meer over kinderen en scheiden, nu eindelijk ook eens kijken door de ogen van kinderen zelf? Kan bij Het Klokhuis. Recensie van de serie in de Volkskrant van 19 jan 2017.

Yvonne Smits, regisseur Het Klokhuis (NTR):
"Toen we deze tv-serie gingen maken, dacht ik: nu zijn kinderen veel opener dan vroeger, ook onderling. Dat bleek niet waar. Het is nog steeds een te emotioneel, te beladen onderwerp. Wij hopen dat de serie en de nieuwe site ikdurfniettezeggendat.nl kinderen zullen helpen hun verhaal te doen. Dat is heel belangrijk, want een scheiding is volgens experts een van de ingrijpendste gebeurtenissen in je leven, met grote gevolgen."

En als we het er dan toch over hebben: hoe vaak gaat dit niet gepaard met kindermishandeling? Zie hierover bijvoorbeeld ook: 'Kinderen moeten allereerst weten wat mishandeling is' en 'Team Kim'.

"Je hele jeugd kan je afgepakt worden, maar dat ene vriendelijke gezicht of dat schouderklopje kan een opening zijn naar de toekomst." Bron: 'Team Kim'.
Kan, want die opening komt er pas als je niet alleen het vertrouwen of het schouderklopje krijgt van diegene met het vriendelijke gezicht, maar uiteindelijk het zelfvertrouwen aan jezelf kunt geven om daar ook open voor te staan. Het lukt pas als je je masker durft af te zetten en de muur om je heen durft te slopen. Dat kan soms heel lang duren, hoeveel lieve gezichten je ondertussen ook bent tegen gekomen. Je moet toch eerst je, onterechte, schuldgevoel aan de kant kunnen zetten en de zelfhaat, die je ooit bezorgd is, kunnen overwinnen. Dat is lastig, want vaak ben je twee keer 'gestraft': eerst door de dader en daarna door je omgeving, die niet zit te wachten op 'slachtoffers'. Door het zwijgen toch te doorbreken kun je jezelf bevrijden en anderen laten weten en voelen dat ze niet alleen staan.

'Healing The Inner Child' met 'Candace van Dell'
Wat zij beschrijft is eigenlijk precies het positieve proces dat je doorloopt als je die ene persoon tegen bent gekomen, die je het laatste zetje gaf om dat proces van verandering te durven starten.

‘What I really needed was a voice’ The psychosocial needs of youth in family foster care and the impact of traumatic experiences. Bron: Proefschrift aan de RUG van Anne Steenbakkers op 17 mei 2018.

'Om kindermishandeling te stoppen, moeten we eerst leren luisteren' Bron: Sociale Vraagstukken.
"In de 20 jaar die ze zich met dit onderwerp bezighoudt, ziet Van Gemert keer op keer dat de stem van het kind te weinig gehoord wordt."

'Laat kinderen in pleeggezinnen praten over hun verleden' Bron: Anne Steenbakkers op Sociale Vraagstukken op 27 jul 2018
"De jongeren vertelden zelf aan welke voorwaarden moet worden voldaan opdat zij hun verhaal kunnen vertellen. Ten eerste willen ze dat hun gesprekspartner interesse toont in hen en in hun verhaal. Oprechtheid is hierbij belangrijk. Ten tweede vinden jongeren het belangrijk dat er een vertrouwensband is tussen hen en de gesprekspartner. Vertrouwen is iets wat volgens jongeren tijd kost om het te laten groeien, maar iets wat ook kwetsbaar is en snel verloren kan gaan."
Hetzelfde geldt voor kinderen, die niet in een pleeggezin terecht komen, maar toch, na een scheiding bijvoorbeeld, in hun nieuwe omgeving niet gehoord worden.

"Het ergste was: niet geloofd worden" Griet op de Beeck in De Morgen van 01 jul 2018
“Normaal functioneren, zegt niks. Ik functioneerde ook normaal: ik had een goeie job, fijne vrienden, iedereen dacht dat ik alles prima op een rij had. Niet, dus. Dé vraag is: hoe voel je je wanneer alle deuren en gordijnen gesloten zijn en je moederziel alleen in bed ligt? Je kunt een ogenschijnlijk normaal leven leiden en toch verschrikkelijk diep zitten. Dat maar blijven ontkennen, helpt niet."

PTSS’ers over hun paniek, huilbuien en nachtmerries: ‘Ik wil ook graag normaal zijn’ Bron: De Volkskrant 29 jun 2018
"Soms denk ik aan het werk dat ik had kunnen doen, de liefdes die ik heb gemist. Als mensen zeggen dat ik in de slachtofferrol blijf hangen, word ik boos. Het is niet dat ik dit wíl."
'Passers-by' Jehro

Nog eens reflecterend over de #MeToo discussie en bovenstaande link tussen kindermishandeling en seksueel misbruik werpt zich de vraag op: wat is nu eigenlijk de echte kern van het probleem. Ik ben geneigd te denken dat het uiteindelijk neerkomt op machtsmisbruik. Iemand heeft om welke reden dan ook iemand in zijn of haar macht. Het kan een ouder zijn over zijn of haar kind, een trainer in de sportwereld, de ontgroening bij een studentenvereniging, een partner in een foute relatie, of een werkgever op de werkvloer. Wie in dat soort situaties misbruik maakt van die macht beschadigt zijn medemens. Het gaat er dan niet eens om of dat fysiek, geestelijk, seksueel of hoe dan ook is. Het 'slachtoffer' is niet in de positie om zich eraan te onttrekken. Die machteloosheid is voor velen waarschijnlijk de grootste schade die is ervaren, samen met het schuldgevoel. Dat laatste wordt veelal ingegeven door de daadwerkelijke of vermeende reacties uit de naaste omgeving, zoals hierboven werd beschreven.
Een greep uit de praktijk:
'Onderschat mij maar. Het raakt me niet meer' Bron: De Volkskrant 03 feb 2024
Na tien jaar keert Stine Jensen terug naar de wetenschap, als bijzonder hoogleraar Publieksfilosofie. Een kroon op haar werk, al voelde ze wel een huivering om weer mee te lopen in die wereld na de gekke manier waarop ze er was weggegaan.
Filosoof Maarten Doorman zei: "Stine wordt in de academische wereld soms wat onderschat. Maar ze is veel academischer dan ze lijkt". Zit daar wat in?
"Ongetwijfeld. Dan staat er in een recensie weer: 'de filosofietjes van Stine Jensen' of 'Stine Jensen schreef een boekje'. Tegelijkertijd geeft dat me een geweldig soort vrijheid. Bovendien: ik ben de 50 voorbij. Onderschat mij maar. Het raakt me niet meer. Op een zeker moment laat je je zelfwaardering niet meer afhangen van wat anderen van je vinden. Er is een mooi citaat van Schopenhauer: 'Andermans hoofd is een waardeloze plek om als zetel voor waar geluk te dienen'. Dat is zo raak gezegd."

Frappant in deze context is de overeenkomst in emoties die vrouwen zeggen te voelen na een verkrachting. Ik werd er door gegrepen bij het lezen van 'Waarom Saskia Noort haar verkrachting jarenlang stilhield'. Seksueel misbruik, waaronder verkrachting, en kindermishandeling lijken meer op elkaar dan ik me van bewust was. Fysieke, maar ook geestelijke, kindermishandeling blijkt dus dezelfde effecten op iemand te kunnen hebben als verkrachting.
"Ik zweeg, omdat praten niet lukte, omdat ik me, als ik er alleen al aan dacht weer precies zo voelde als toen, halfnaakt in die tuin, kapot en van geen enkele waarde. Ik zweeg ook omdat ik merkte dat niemand op zo'n verhaal zat te wachten. De paar keer dat ik aan geliefden een glimp liet zien van wie ik eigenlijk was, namelijk een beschadigd bang kind, zij dit direct op zichzelf betrokken", aldus Saskia Noort in De Volkskrant van 19 okt 2017.

Nog wat aanverwante linkjes met dit onderwerp:

'Sofie van den Enk (37) is blij dat ze zich niet meer schaamt voor haar depressies' Bron: ShePostsOnline 16 jan 2018.
Sofie geeft geen duidelijke oorzaken aan voor het ontstaan van haar depressies, maar roert wel de schaamte en schuldgevoelens aan die zij ervoer.
"Schaamte hangt samen met schuld. Terwijl als je jezelf bevrijd van die schaamte door het gewoon te zeggen dan laat je het écht vrij."

'Please Hear What I'm Not Saying'  Charles C. Finn 1966:

"Don't be fooled by me.
Don't be fooled by the face I wear
for I wear a mask, a thousand masks,
masks that I'm afraid to take off,
and none of them is me"

'Masks' (Shel Silverstein): why not just drop them and 'Be My Friend'?

Soms kom je toch zo'n brother of sister in arms tegen, die het, al dan niet bewust, voor elkaar krijgt dat je die stap kan maken. Vandaar ook dat 'Brothers In Arms' van Dire Straits voor mij een speciale betekenis heeft, net als 'Oh My Love' (ook hier in Songteksten) en 'Mother' van John Lennon of 'I Still Miss Someone' van Johnny Cash elders op deze site.

Muziek kan ook veel betekenen, zelfs zonder dat je het precies kunt benoemen. Waarom sprak deze vrouw, 'Shirley Bassey', me destijds zo aan met deze song?

'This Is My Life'  Shirley Bassey

"This is my life and I don't
Give a damn for lost emotions
I've such a lot of love, I've got to give
Let me live, let me live"

Of dit mooie lied van John Lennon:

'How'  John Lennon

"How can I have feeling when I don't know if it's a feeling
How can I feel something if I just don't know how to feel
How can I have feelings when my feelings have always been denied
Oh no, oh no"

Het kan wel een lange tijd duren voordat je denkt: 'I Will Survive'.

"I should have changed that stupid lock
I should have made you leave your key
If I'd have known for just one second you'd be back to bother me"

"It took all the strength I had not to fall apart
Kept trying hard to mend the pieces of my broken heart
And I spent, oh, so many nights just feeling sorry for myself
I used to cry, but now I hold my head up high"

Of voordat je kan denken aan 'Flowers'.

Hoe mooi is de boodschap van deze song als je tijdens de uitreiking van de Grammy Awards 2024 deze uitvoering van 'Flowers' te zien krijgt van een Miley Cyrus die er vol voor gaat en tussen de regels door ook nog even wat achtergronden van haar gevoelsleven duidt? Hoe moedig is dat? Hoeveel inspiratie geeft dat?
Zie ook: 'Miley Cyrus - Flowers (LIVE at the 66th Grammys)'

"I can buy myself flowers
Write my name in the sand
Talk to myself for hours
Say things you don't understand
I can take myself dancing
And I can hold my own hand
Yeah, I can love me better than you can"

'Oprah Winfrey Receives the Cecil B. DeMille Award - Golden Globes 2018'. bron: YouTube, 7 jan 2018.
Oprah, niet mijn stille getuige en evenmin die ene persoon met het schouderklopje en het vriendelijke gezicht die me overtuigde van mijn onschuld, maar wel degene die mij in 1991 dankzij haar tv-programma ervan kon overtuigen dat ik niet alleen stond. Oprah, die er wel voor zorgde dat ik die eerste stap kon zetten.

'Criticism When You’ve Had a Bad Childhood' Bron: The Book of Life.
"We can also, importantly, get a second chance: we can go back and correct the original verdict of the world. We can take measures to expose ourselves to the gaze of friends or, more ideally, of a talented therapist who can hold up a more benign mirror and teach us a lesson that should have been gifted us from the start; that like every human, whatever our flaws, we deserve to be here."
Vertaald:
"We kunnen ook, belangrijker nog, een tweede kans krijgen: we kunnen teruggaan en het oorspronkelijke oordeel van de wereld corrigeren. We kunnen maatregelen nemen om onszelf bloot te stellen aan de blik van vrienden of, meer idealiter, van een getalenteerde therapeut die een vriendelijker spiegel kan voorhouden en ons een lesje kan leren dat ons vanaf het begin had moeten worden geleerd; dat we, net als ieder mens, ongeacht onze gebreken, het verdienen om hier te zijn."

Als je in krap vier minuten in een animatiefilmpje kunt weergeven wat de impact van gebrek aan liefde voor een kind kan zijn op zijn of haar latere leven, dan vind ik dat een knappe prestatie:
'Love And Self-Love' van The School of Life, tekst ook te vinden bij The Book of Life.
“One of the great and slightly strange dangers of falling in love with someone is how we may respond the day they start to love us back.
Some of the reasons we fall in love with people is because we long to escape from ourselves into the embrace of a person who appears as beautiful perfect and accomplished as we feel ourselves to be flawed, dumb and mediocre. But what if such a being were one day turn around and love us back? Nothing could discredit them faster. How could they be as divine as we had hoped when they have the bad taste to approve of someone like us? …”
Vertaald:
“Een van de grote en enigszins vreemde gevaren van verliefd worden op iemand, is hoe we reageren op de dag dat ze ook van ons gaan houden.
Een van de redenen waarom we verliefd worden op mensen, is omdat we ernaar verlangen om aan onszelf te ontsnappen door de omhelzing van een persoon die net zo mooi, perfect en volmaakt lijkt als we onszelf gebrekkig, dom en middelmatig vinden. Maar wat als zo'n wezen zich op een dag zou omdraaien en ook van ons zou houden? Niets kon hen sneller in diskrediet brengen. Hoe kunnen ze zo goddelijk zijn als we hadden gehoopt als ze de slechte smaak hebben om iemand zoals ons goed te keuren? …”
"It turns out that one of the central requirements of a good relationship is a degree of affection for ourselves; built up over the years, largely in childhood. We need a legacy of being deserving of love in order not to respond very obtusely to the affections granted to us by adult partners."
Vertaald:
"Het blijkt dat een van de centrale vereisten van een goede relatie een zekere mate van genegenheid voor onszelf is; opgebouwd door de jaren heen, grotendeels in de kindertijd. We hebben een erfenis nodig van het verdienen van liefde om niet erg bot te reageren op de genegenheid die volwassen partners ons schenken."

'How Unloving Parents Generate Self-Hating Children' Bron: The School Of Life 24 mrt 2021
"A central fact about early childhood is that babies are born into the world entirely at the mercy of others. They have no native strength, intelligence or utility, they cannot fight or complain, walk away or argue their case, their survival depends solely on their capacity to look up from their cots with vast innocent beautiful eyes – and charm their parents into caring for them. It’s their power to attract love that ensures they will be fed and clothed, protected and kept alive.
In exchange for this nurture, young children readily offer their parents or caregivers unconditional admiration. They naturally adore and are boundlessly impressed by those who pick them up and bathe them, warm their milk and change their sheets. They are in awe at these giant people who know how to turn on a washing machine and kick a ball over a tree. There is – at this stage – no innate desire whatever to question or doubt figures of authority…"
Ook hier:
'How Unloving Parents can Generate Self-Hating Children' Bron: The School Of Life
"The child resists what might – from an adult perspective – seem like the obvious move: to get annoyed with and blame the adults in the vicinity who are not looking after it as they should. But such a bold thought does not belong to the defencelessness of the early years. We are in no position to mount a challenge to our protectors when we can hardly reach the doorhandle, let alone turn on a tap; we need to have our own front door key and bank account before cynicism is a realistic option. It is far more intuitive to wonder why we are horrid than to complain of being unfairly and unkindly treated."
Vertaling:
"Het kind verzet zich tegen wat - vanuit een volwassen perspectief - de voor de hand liggende zet lijkt: zich ergeren aan en de schuld geven aan de volwassenen in de buurt die er niet voor zorgen zoals zou moeten. Maar zo'n stoutmoedige gedachte behoort niet tot de weerloosheid van de eerste jaren. We zijn niet in de positie om onze beschermers uit te dagen als we nauwelijks bij de deurkruk kunnen, laat staan een kraan opendraaien; we moeten onze eigen voordeursleutel en bankrekening hebben voordat cynisme een realistische optie is. Het is veel intuïtiever om je af te vragen waarom we afschuwelijk zijn dan te klagen dat we oneerlijk en onvriendelijk zijn behandeld."
Precies dat is de clou waar het kind mee zit. Vandaar dat het wel een lange tijd kan duren voordat je denkt: 'I Will Survive'.
"I should have changed that stupid lock
I should have made you leave your key
If I'd have known for just one second you'd be back to bother me"

'People come into your life for a Reason, a Season, or a Lifetime'

'The Power of Empathy', zie ook Brené Brown.

'De Stille Getuige', die je soms mist.

"Toen de Tweede Wereldoorlog al een goed stuk op gang was"

Zie ook het album 'Narcisme'.

En uiteindelijk zong Sam Cooke het al: 'A Change Is Gonna Come'.

Nou, hier dan de song:
'Ze zouden elkaar nooit meer zien'  © 2013 Jan-Maarten Goedkoop

Tussen de glooiende heuvels in het zuiden van Limburg
Vind je de plaats waar mijn wieg heeft gestaan.
En het was daar dat ik op zekere dag me afvroeg
Zullen we elkaar straks misschien nooit meer zien?

Het was eind jaren dertig en mijn vader was jong
Hij vroeg om de hand van zijn bruid.
Zei ga mee met mij ver weg van al deze donkere gaten
We zullen de mensen hier later vast wel weer zien

We gaan naar waar de zon eerder opkomt
Terwijl het hier regenen gaat
En we vullen onze glazen met heerlijke wijn
En we denken alleen wanneer gaan we hier weg?

Ze namen afscheid en vertrokken per boot
Die zijn vader zelf op de werf had gebouwd
Naar een huis daar ver in de tropen
Ze dansten op dat schip vol van het prille geluk

Niemand wist wat hen daar stond te wachten
Ze waren jong en vol goede moed
Ze droomden van de toekomst
Van kinderen en van nog zoveel meer

Mijn moeder werd ziek daar in de tropen
En ze nam de laatste boot weer naar huis
Mijn vader besloot er te blijven
Er was nog het werk dat hem riep

Amper weer thuis brak de oorlog al uit
Mijn moeder zocht schuil bij haar ouders
En mijn vader vocht verder voor zijn bestaan
Zouden ze elkaar ooit nog weer zien?

Het noodlot trof eerst mijn moeder
Maar al gauw was het de beurt aan mijn vader
De vijand bezette het land waar hij woonde
Op transport ging het naar een ver kamp

Terwijl mijn moeder de koude aardappelen at
Werkte mijn vader als slaaf aan het spoor
Ze konden elkaar niet bereiken
En zouden ze elkaar ooit nog weer zien?

Na vijf jaar van scheiding werd mijn vader bevrijd
En kwam hij per schip naar Holland weer terug
Mijn zus werd geboren en ik volgde daarna
Wie zei er we zullen elkaar nooit meer zien?

Maar de wonden die waren te diep
In plaats van liefde kwam de oorlog nu thuis
En na nog vele jaren van vechten
Gingen ze toch voorgoed uit elkaar

Met mijn zus en mijn moeder gingen we weg
Naar een stad daar hoog in het Noorden
Ver weg van mijn vader, die bleef er alleen
En de twee zouden elkaar nooit meer zien.

Tussen de glooiende heuvels in het zuiden van Limburg
Vind je de plaats waar mijn wieg heeft gestaan.
En het was daar dat ik op zekere dag me afvroeg
Zullen we elkaar straks misschien nooit meer zien?


'They would never see each other again' © 2017 Jan-Maarten Goedkoop

Between the rolling hills of southern Limburg
You will find the place where my cradle stood
And it was there that I wondered one day
Will we ever see each other again?

It was in the late thirties and my father was young
He asked for his bride's hand
Do you go with me far away from all these dark holes
We will see the folks here later again

We are going to where the sun rises early
While it's raining down here
We'll fill our glasses with delicious wine
And we'll only think when are we leaving this place

They said goodbye and left by boat
That his father himself had built on the yard
To a house far into the tropics
They danced on that ship full of joy

Nobody knew what to expect
They were young and full of good courage
They dreamed of the future
Of children and of so much more

My mother got sick there in the tropics
And she took the last boat home again
My father decided to stay there
There was still the job calling him

Just home again, the war broke out
My mother sought shelter with her parents
And my father fought further for his existence
Would they ever see each other again?

The fate first hit my mother
But soon it was my father's turn
The enemy occupied the country he lived in
On transport it went to a far away camp

While my mother was eating her cold potatoes
My father worked as a slave on the track
They could not reach each other for years
And would they ever see each other again?

After five years of separation, my father was liberated
He returned to Holland by ship
My sister was born and I followed
Who said we will never see each other again?

But the wounds they were too deep
Instead of love, now the war came at home
And after many years of fighting
They finally broke up forever

With my sister and my mother I left
For a city high up in the north
Far away from my father, who stayed behind
And the two would never see each other again.

Between the rolling hills of southern Limburg
You can find the place where my cradle stood
And it was there that I wondered one day
Will we ever see each other again?